Στερεότυπα σύγχρονης κοινωνίας

Κοινωνία ή κόλαση;

Νικολέττα Κυριακοπούλου

Ο ελεύθερος χρόνος είναι ο χρόνος αυτοέκφρασης, δημιουργίας και επικοινωνίας. Ο χρόνος που καθορίζεται από εμάς και τις επιλογές μας. Μα πού είναι πια; Κάπου κρυμμένος θα είναι λογικά. Η καθημερινότητα των μαθητών συνεπάγεται  ένα γεμάτο και πιεστικό πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα, το οποίο πραγματεύεται την επαγγελματική και οικονομική αποκατάσταση και τον κοινωνικό σεβασμό, όπως μας λένε οι γονείς μας τόσα χρόνια. "Διάβασε για να περάσεις". Άθελα τους μπήκαν και εκείνοι στο ‘τρυπάκι’... Όπως όλοι μας άλλωστε. Σε μια κοινωνία, στην οποία το να ακολουθήσεις το όνειρο σου δεν είναι τίποτα άλλο παρά "ανόητο" και η δουλειά γραφείου και η ένταξη στο δημόσιο θεωρείται αξία, ανεξαρτήτως προτιμήσεων. Ζούμε την καλύτερη μας ηλικία και είμαστε δυστυχισμένοι. Γιατί αν δεν πάρουμε το proficiency μετά "δεν προλαβαίνουμε". Και στεναχωριόμαστε. Γιατί αν δεν διαβάσουμε "δεν θα κάνουμε τίποτα στη ζωή μας". Και προσπαθούμε. Και αν δεν τα καταφέρουμε; Δεν συνεχίζουμε; Δε νομίζω. Η θέληση, το θάρρος, η προσπάθεια, το ταλέντο; Μάλλον δεν αξίζουν ε; Μάλλον όχι. Μα δεν φταίμε εμείς. Τα στερεότυπα κοινωνικής ανωτερότητας που υιοθετούμε τόσα χρόνια και το επιτρέπουμε. Και το επιτρέπουμε σαν άμυαλα όντα που τους δόθηκε μασημένη τροφή και τους αρέσει. Σωστά, τους αρέσει... Σε μία χώρα που το πανεπιστήμιο θεοποιείται. Σε μία χώρα που αν έχεις περάσει στο πανεπιστήμιο θεωρείσαι ένας άνθρωπος φιλότιμος, ένας άνθρωπος άξιος, ένας άνθρωπος με καλή και αγνή ψυχή. Ένας σωστός γιος. Μία σωστή κόρη. Τον γιο σου τον ρώτησες; Ήθελε να σπουδάσει θεατρολογία το ήξερες; Που διάβαζε όλη μέρα και κουραζόταν και έτρεχε από φροντιστήριο σε φροντιστήριο και από αγγλικά στα γαλλικά. Που τον πίεζες να γίνει γιατρός μέρα νύχτα. Και δεν ήθελε. Και στο έλεγε. Θυμάσαι; Στο έλεγε. Και έκλαιγε. Ναι, έκλαιγε. Μήπως και αυτό σου ξέφυγε;

επίσκεψη στον Κεραμεικό

«Η τέχνη στην καθημερινότητα των Αρχαίων…»

Κουρλέτη Μαρία, Κωβαίου Δήμητρα, Μπαντούνα Σοφία

Είναι απίστευτο  πως αυτά τα αρχαιολογικά ευρήματα βρίσκονται στο κέντρο μιας πολύβουης και πολυσύχναστης πόλης όπως είναι η Αθήνα. Αρχαίο στοιχείο και σύγχρονος πολιτισμός συνυπάρχουν αρμονικά και δίνουν μια αίσθηση όμορφη στους περαστικούς και στους επισκέπτες της περιοχής.

Ξημέρωσε 17 Οκτωβρίου, ημέρα Τετάρτη. Εμείς, οι μαθητές της Β’ Λυκείου με συνοδούς την κ. Κατσαρού, τον κ. Τάτσιο , την κ. Παρασκευά , την κ. Τακτικού ,τον κ. Τσάκαλο, τον κ. Τσιούρη  και τέλος τον κ. Αναγνώστου , ο οποίος  μας μετέδωσε  τις γνώσεις του σχετικά με την Αρχαία Αθήνα, ξεκινήσαμε για τον Κεραμεικό .

Μόλις φτάσαμε μας παρέδωσαν τα εισιτήριά μας και η ξενάγηση ξεκίνησε. Αρχικά, ενημερωθήκαμε για τις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν 8 μέτρα κάτω από το έδαφος. Παράλληλα , επισημάνθηκε πως η ελληνική κοινωνία (19^ος αιώνας) αποφάσισε να ερευνήσει το χώρο σχετικά με την ιστορία του 5^ου αιώνα. Βρέθηκαν όμως και πολλά στοιχεία άλλων εποχών .

Ο αρχαιολογικός χώρος χωρίζεται σε δύο μέρη, υπάρχουν τείχη που χωρίζουν την πόλη και την Αγορά με την Ιερά Οδό και την οδό των τάφων. Στο Δημόσιο Σήμα εκφωνήθηκε ο Επιτάφιος Λόγος του Περικλή. Οι Αρχαίοι Αθηναίοι είχαν ως έθιμο να θάβουν τους νεκρούς τους έξω από την Πόλη. Εντύπωση μας έκανε η τοιχοποιία και η εμπορική ζωή τους, καθώς και το Κυκλικό Λουτρό, στο οποίο οι ξένοι πλένονταν, πριν μπουν στην πόλη.

Λίγο αργότερα βρεθήκαμε απέναντι από το τείχος της Αρχαίας Αθήνας ,το οποίο υπάρχει από το 478 π.Χ. Μας επισήμανε ότι ο Σωκράτης έκανε βόλτα από το Λύκειο του Αριστοτέλη μέχρι την Ακαδημία του Πλάτωνα μέσω της  περιφερειακής οδού. Κατά τα μυκηναϊκά χρόνια έβαζαν στους τάφους τα λεγόμενα κτερίσματα και στα αρχαϊκά χρόνια μορφές άγριων  μυθικών ζώων, για να τρομάζουν τους επιτήδειους να μην προχωρήσουν σε κάποια λεηλασία.

Μετά από την περιήγηση στο χώρο προχωρήσαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κεραμεικού. Το 1930 οι Γερμανοί το κατασκεύασαν. Εκεί είδαμε διάφορα κτερίσματα, ανάγλυφα και αγάλματα, όπως τον ταύρο του Διονύσου, την  Ηγησώ,την κοπέλα που φοράει κοσμήματα για να κατέβει στον Κάτω Κόσμο και τον ιππέα Δεξίλεω.

Βέβαια ποιος να φανταζόταν ότι ο θάνατος θα γινόταν αφορμή για τη δημιουργία λαμπρών έργων τέχνης…

επίσκεψη στην Ελευσίνα

Στη γη...της Περσεφόνης

Επιμέλεια: Δ.Θεοδόσης, Α. Δουδουλακάκη

Στις  17 Οκτωβρίου  του 2018 οι μαθητές της Α’ Λυκείου πραγματοποιήσαμε την πρώτη σχολική δράση. Επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό  χώρο της Ελευσίνας. Τη γη της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Είδαμε ποικίλα αρχαία ευρήματα. Στον χώρο αυτό, ο θεολόγος  μας, Κος Λεβογιάννης, μας μίλησε για την ιστορία της τοποθεσίας και τα Ελευσίνια Μυστήρια.

Συγκεκριμένα μας ανέφερε πως μέσα από έναν βράχο επικοινωνούσαν με τον κάτω κόσμο. Ακόμη έδειξε τις πύλες που διέρχονταν οι Έλληνες για τα Μυστήρια. Έπειτα θαυμάσαμε τα αγγεία και τα αγάλματα που βρίσκονταν μέσα στο μουσείο. Μετά την  ξενάγηση κατευθυνθήκαμε στην κεντρική  πλατεία της Ελευσίνας, όπου απολαύσαμε τον παγωτό μας.

       Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτή η δράση και εκτός σχολείου. Το βιομηχανικό τοπίο, η θάλασσα της Σαλαμίνας, το φυσικό τοπίο της Ελευσίνας είναι μια πρόκληση για όλους μας!

Επίσκεψη στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

Στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Ξένου Κατερίνα, Πάσουλα Φανή

      Στις 17 Οκτωβρίου  2018 , οι μαθήτριες και μαθητές των ομάδων προσανατολισμού των  Ανθρωπιστικών και Οικονομικών Σπουδών του 3^ο Γενικού Λυκείου Αγίων Αναργύρων  , επισκέφτηκε το Εθνικό Ιστορικό μουσείο. Το Μουσείο στεγάζεται στο κτίριο της παλαιάς Βουλής στο κέντρο της Αθήνας. Ξεναγηθήκαμε στις αίθουσες στις οποίες εκτίθεται εικονογραφικό υλικό και εκθέματα από την περίοδο της τουρκοκρατίας, την Ελληνική Επανάσταση καθώς και την μεταεπαναστατική περίοδο ως το 1940.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε την έκθεση ‘’ο Μεγάλος πόλεμος που θα τελείωνε όλους τους πολέμους ,1914-1918’’, η οποία γίνεται με αφορμή τα 100 χρόνια από την λήξη του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Η έκθεση η οποία πραγματοποιείται στο χώρο του θεωρείου της Βουλής περιλαμβάνει εκθέματα και εικόνες , φωτογραφίες από τα σημαντικά γεγονότα του πολέμου, τα γεγονότα στην Ελλάδα την ίδια  περίοδο [Εθνικός διχασμός], ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο καθώς και μια προσομοίωση χαρακώματος που αποτέλεσε χαρακτηριστικό σύμβολο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου .

Ακόμη ,είδαμε τις σημαντικότερες προσωπικότητες κατά τη διάρκεια της επανάστασης και της μεταεπαναστατική περίοδο . Πιο συγκεκριμένα το άγαλμα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη το οποίο βρίσκεται στην είσοδο του μουσείου , την εικόνα του Χαρίλαου Τρικούπη και κάποια από τα προσωπικά του αντικείμενα όπως την πολυθρόνα, την πένα του κλπ. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη και ιδιαίτερα το μαχαίρι με το οποίο δολοφονήθηκε.Επιπλέον, παρατηρήσαμε τις παραδοσιακές φορεσιές κάθε τόπου καθώς και τα σκευή που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινή τους ζωή.

Τέλος, επισκεφτήκαμε την αίθουσα της Παλαιάς Βουλής οπού υπάρχει ο πίνακας με τον Τρικούπη στο Βήμα συνάμα με άλλους βουλευτές εκ των οποίων 2 από αυτούς φορούσαν φουστανέλες. 

Με αυτήν την επίσκεψη κατανοήσαμε καλύτερα τα πολιτικά δρώμενα εκείνης της εποχής , την ζωή των επαναστατών και την γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε .