“ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
Επιμέλεια: Μαυροειδή Αργυρώ, Μπενάρδου Λαμπρινή
Φωτογραφίες: Κρίκη Ελένη
Την Τετάρτη 17 Νοεμβρίου
πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας η επετειακή γιορτή 48 χρόνια μετά την εξέγερση
του Πολυτεχνείου για να τιμηθούν από την μαθητική κοινότητα οι φοιτητές που
έδωσαν την ζωή τους για να απελευθερώσουν το έθνος από την συνταγματική
δικτατορία.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου
έλαβε χώρα στην ελληνική επικράτεια το Νοέμβριο του 1973. Η αντιδικτατορική
αυτή εκδήλωση προανήγγειλε την πτώση της Χούντας η οποία είχε επιβληθεί στην
χώρα στις 21 Απριλίου του 1967, από τους συνταγματάρχες Παπαδόπουλο, Μακαρέζο
και τον ταξίαρχο Παττακό.
Η αρχή της εξέγερσης
σημειώθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 , όπου οι φοιτητές της Αθήνας
συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, όπως
αυτοαποκαλούνταν, οχυρώθηκαν στο κτίριο και έθεσαν σε λειτουργία τον ανεξάρτητο
ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Ο πομπός, με τον οποίο εκφωνούσαν,
κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες μέρες από τον Γιώργο Κυρλάκη.
Εκφωνητές του ήταν η Μαρία Δαμανάκη, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο
Μίλτος Χαραλαμπίδης. Το μήνυμα που έχει χαραχτεί στην ιστορία και στην
μνήμη πολλών ανθρώπων είναι το εξής :
«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της
Ελλάδος το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του
κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία»
Ο Αριστοτέλης
Σαρρηκώστας, ο μοναδικός φωτορεπόρτερ που βρέθηκε τη νύχτα της 17ης
Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο και απαθανάτισε την εισβολή του τανκ, αναφέρει στην
συνέντευξή του τα εξής:
«[…]Στις 3 τα ξημερώματα
έγινε η εισβολή και έριξαν την πύλη […] Το γεγονός της εισβολής ξάφνιασε κι
εμένα που έχω καλύψει πολέμους. Εγώ υπέθεσα ότι το τανκς θα κάνει πίσω γιατί
γύρισε ο πυργίσκος και έκανε όπισθεν. Ήταν συνταρακτικό. Ξαφνικά φουλάρει τις
μηχανές και μπαίνει στο Πολυτεχνείο […]»
Σύμφωνα με έρευνα του Διευθυντή
Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, το 2003, ο
αριθμός των ταυτοποιημένων νεκρών ήταν 24, ενώ αυτός των αγνώστων στοιχείων
ήταν 16. Τέλος, βασιζόμενοι με εκτιμήσεις, οι πολίτες που τραυματίστηκαν εκείνη
την μέρα ήταν χιλιάδες.
Η γιορτή, λοιπόν, έλαβε
χώρα στον προαύλιο χώρο του σχολείου και ξεκίνησε με τον διευθυντή κύριο Ιωάννη
Ευθυμιάδη να δίνει το δικό του μήνυμα για την αυτοθυσία των φοιτητών και
έπειτα ακολούθησε η ανάγνωση του μηνύματος της Υπουργού Παιδείας. Την γενική
επιμέλεια της είχαν η κυρία Κοκκονούζη Ολυμπία (κείμενα) και ο κύριος Τσάκαλος
Αντώνιος (χορωδία). Στην τεχνική υποστήριξη βοήθησε επίσης και ο κύριος Ντουσάκης
Νικόλαος, με την κυρία Σίμου Μαρία να βοηθά άμεσα στις πρόβες.
Ύστερα, σειρά είχε η
αφήγηση του χρονικού των γεγονότων που συνέβησαν εκείνες τις μαύρες μέρες της
ιστορίας μας, από τους μαθητές: Έλενα Αδαμαντίδου, Μαρία-Αλεξία
Γεωργιάδου, Μαρία Μιχαλοπούλου, Λαμπρινή Μπενάρδου και Πάρι
Χρηστίδη.
Παρεμβάλλοντας την αφήγηση,
μαθητές απήγγειλαν ποιήματα και πεζά κείμενα που ήταν τα: «Ένας πολίτης ελεεινής μορφής» του Τάκη Χατζηαναγνώστου από την Τριανταφυλλιά Κορδαλή,
«Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση από τους Μάρσια Μουζάκη και Ταξιάρχη
Στεργίου, «Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου» του Μπέρτολ Μπρέχτ από την Χρυσαφένια
Βερβενιώτη-Παπαθεοδώρου και «Φοβάμαι» του Μανώλη Αναγνωστάκη από την Σοφία
Λαλιώτη.
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να
παραλειφθεί και η ορχήστρα και χορωδία που δημιουργήθηκε από 15 μαθητές του
σχολείου μας, εκ των οποίων τρεις έπαιζαν κιθάρα. Οι μαθητές τραγούδησαν
υπέροχα τραγούδια όλο νόημα και συγκίνηση, όπως «Το σφαγείο», «Ο λεβέντης»,
«Της δικαιοσύνης», «Ο δρόμος» κ.ά. με πολλά να ξεσηκώνουν μαθητές και καθηγητές
και να προσπαθούν και αυτοί να συμμετάσχουν δίνοντας τον ρυθμό χτυπώντας τα
χέρια τους. Στις ερμηνείες των τραγουδιών
συμμετείχαν: Κόκαλλης Αλέξανδρος, Κωβαίου Ρένια, Λαλιώτη
Γεωργία, Μακρή Εύα, Μηνά Ελένη-Μαρία, Μητροπούλου Βασιλική, Μισθού
Άννα, Μίχου Φανή, Μουζάκη Μάρσια, Μπαλλή Κατερίνα, Πουλικίδου
Νικολέττα, Ροδίτη Πηνελόπη. Κιθάρες:
Λαλιώτη Σοφία, Περμάχος Σταύρος, Τραγομαλάς Σωτήρης
Η γιορτή τελείωσε, όπως
ήταν φυσικό, με όλη την εκπαιδευτική και μαθητική κοινότητα να σηκώνεται όρθια
και να απαγγέλει τον εθνικό μας ύμνο.
Αυτή η γιορτή πιστεύουμε
ότι θα μείνει αξέχαστη, αφού έπειτα από δύο χρόνια απομόνωσης και περιορισμών
των κοινωνικών επαφών μπορέσαμε επιτέλους να επανέλθουμε σε φυσιολογικούς
σχολικούς και καθημερινούς ρυθμούς και με αυτή την γιορτή να περάσουμε μηνύματα
ενότητας και αισιοδοξίας. Θα θέλαμε να πούμε ένα τεράστιο μπράβο στους
καθηγητές και μαθητές που βοήθησαν όλοι με το μεράκι και την θέληση τους να
γίνει αυτή η γιορτή και επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ που αφιέρωσαν χρόνο τόσο
προσωπικό όσο και διδακτικό και εργάστηκαν πολύ σκληρά.