Η ελληνική γλώσσα...

                   

από την Καδήρογλου Κυριακή

     Βλέπω πολύ συχνά παιδιά της ηλικίας μου να υποτιμούν τη χώρα τους και πολύ περισσότερο τη μητρική τους γλώσσα, τα ελληνικά. Πολλές φορές προτιμούν να εκφράζονται σε άλλες γλώσσες, υποστηρίζοντας ότι τους είναι πιο εύκολο ή ότι τους φαίνεται πιο ωραίο. Δυστυχώς υπάρχουν παιδιά που πιστεύουν πως για να γίνουν μέλη μιας παρέας και να είναι αγαπητοί στους συνομηλίκους τους πρέπει να εκφράζονται με συγκεκριμένο λεξιλόγιο, κυρίως χρησιμοποιώντας αγγλικά και φράσεις που δεν ανήκουν στην ελληνική γλώσσα. Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουν να εκφράζονται οι νέοι δίνει την εντύπωση ότι το να μιλάς ελληνικά, μια γλώσσα που ανήκει στις δέκα παλαιότερες του κόσμου, είναι ντροπή. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο τυχεροί είμαστε που τα ελληνικά είναι η μητρική μας γλώσσα και μπορούμε να μιλάμε με ευκολία μια από τις δυσκολότερες και σημαντικότερες γλώσσες στον κόσμο.

     Ένα ακόμη πρόβλημα που συναντάμε καθημερινά είναι τα greeklish. Τα greeklish είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος γραφής, κατά τον οποίο χρησιμοποιείται το λατινικό αλφάβητο για τη γραφή ελληνικών λέξεων. Ο συγκεκριμένος τρόπος γραφής επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ελληνική γλώσσα και τη χρήση της. Τα άτομα που χρησιμοποιούν greeklish δυσκολεύονται να γράφουν σωστά στα ελληνικά και αγνοούν τους κανόνες γραμματικής. Κι αυτό γιατί στα greeklish είναι αποδεκτά όλα τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη.

     Πρέπει όλοι οι Έλληνες να εκτιμήσουμε περισσότερο τη γλώσσα μας και να μην αφήσουμε την ξενομανία να την καταστρέψει. Θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι που οι περισσότερες γλώσσες του κόσμου είναι βασισμένες στα ελληνικά και περιέχουν αμέτρητες ελληνικές λέξεις. Όσο για το αλφάβητο, αντί να προτιμάμε το λατινικό που χρησιμοποιείται σε τόσες άλλες γλώσσες και επηρεάζει αρνητικά την ελληνική, ας καταλάβουμε πόσο ωραίο και ξεχωριστό είναι να χρησιμοποιείς ένα αλφάβητο μοναδικό στον κόσμο.

Σκέψεις με αφορμή την πρώτη ημέρα…

Από τη Βερβαινιώτη-Παπαθεοδώρου Χρυσαφένια

Tο προαύλιο γεμάτο γνωστά πρόσωπα "αγνώστων"... Οικείες φιγούρες που δεν έχω ξαναδεί. Δίνουν την αίσθηση πως δεν είναι πρωτάκια οι νεοφερμένοι· ανεπτυγμένα σώματα, βηματισμός και στάση σώματος με αυτοπεποίθηση. Η μόνη διαφορά ήταν πως «συνεστάλθηκαν», όταν συγκεντρωθήκαμε όλες οι τάξεις, καθώς δεν μιλούσαν μεταξύ τους κατά τον Αγιασμό. Κάποιοι σχολιάζουν: «Δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου». Ο ιερέας κρατούσε κι από τα δύο, όμως ούτε μια σταγόνα δεν μας δρόσισε σε αυτό το τελετουργικό «μπουγέλο».

 Άνθρωποι τυχαία επιλεγμένοι μοιραζόμαστε την ίδια αίθουσα, το ίδιο θρανίο, την ίδια γνώση. Ακόμη κι αν γνωριζόμαστε καιρό, ίσως χρόνια, δεν ξέρουμε τίποτε ουσιαστικό ο ένας για τον άλλον, με δυσκολία συμβιώνουμε οι περισσότεροι· έπειτα από μερικά χρόνια δεν θα έχουμε κανένα κοινό, καμία σχέση, καμία επαφή (εκτός κι αν, βέβαια, συναντηθούμε στο σουπερμάρκετ). Έπειτα από τρεις μήνες διακοπών τείνουμε να ξεχνάμε την ύπαρξη ορισμένων προσώπων. Μου φαινόταν παράξενη το καλοκαίρι η σκέψη ότι θα ξαναέβλεπα κάποιους συγκεκριμένους συμμαθητές μου. Η ιδέα πως ο κόσμος δεν εξαφανίζεται, όταν κλείνουμε τα μάτια, εφαρμόζεται σε αυτούς. Ζουν και θα ανταλλάξουμε τα γνωστά «καλημέρα και καλή χρονιά» την ημέρα του αγιασμού.

Είναι θετικό ότι όσο μεγαλώνουμε και ανεβαίνουμε σχολικές βαθμίδες τόσο μειώνεται η παράλογη προσμονή να δούμε άτομα που δεν κάνουμε καν παρέα ή που αντιπαθούμε, ίσως δεν χρειαζόμαστε πλέον την ασφάλεια να περιτριγυριζόμαστε από αδιάφορους συμμαθητές μόνο και μόνο επειδή αποτελούν οικείες φιγούρες. Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, εκτός των αδιάφορων. Aυτή που νοηματοδοτεί τα τυπικά «τι κάνεις; πώς πέρασες στις διακοπές;»· οι μακρινοί φίλοι. Κάνουμε παρέα, αλλά δεν είναι οι κολλητοί, για να γνωρίζουν τις λεπτομέρειες για κάθε μέρα και νύχτα των διακοπών σου. Οι τυπικότητες επιστρατεύονται, δίνοντας την ευκαιρία να επικοινωνήσετε πέραν των στερεοτύπων· σχέσεις ισχυρές, αλλά όχι τόσο ισχυρές, για να μην τραμπαλίζονται στη διάρκεια της χρονιάς. Μιας χρονιάς που για άλλους προμηνύει την αρχή, τα μισά ή την ολοκλήρωση της λυκειακής πορείας. Για όλους, πάντως, σηματοδοτεί την αρχή μια νέας σχολικής χρονιάς και προμηνύει τον χειμώνα που έπεται.