ο δρόμος της καρδιάς μας....

 δηλατόδρομος … Πο

Τραγομαλάς Σωτ., Τσιαπάρας Παν.

 

Στις μέρες μας είναι σημαντικό ο καθένας να παραμένει υγιής χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο. Δυστυχώς η νεολαία και διάφορα άτομα δεν έχουν την ίδια άποψη και σταματάνε να ασχολούνται με την φυσική τους κατάσταση. Το φαινόμενο της παχυσαρκίας αυξάνεται ανησυχητικά με την πάροδο του χρόνου.

Για αυτό τον λόγο δημιουργήθηκε στην  περιοχή των Αγίων Ανάργυρων ένας ποδηλατόδρομος και  πεζόδρομος ταυτόχρονα πάνω από  την υπογειοποίηση των γραμμών του προαστικού τραίνου με σκοπό την αναψυχή και την άθληση των πολιτών της γειτονιάς.

Χάρη στην ευφυή αυτήν απόφαση τους, οι κάτοικοι των Αγίων Αναργύρων έχουν ένα παραπάνω κίνητρο για να αθληθούν.  Επιπλέον είναι ένας πολύ καλός χώρος κοινωνικοποίησης, εφόσον εκεί συναντιούνται και συζητούν άτομα με κοινά ενδιαφέροντα.

Ο θαυματουργός αυτός ποδηλατοδρόμος έχει μήκος 2,2 χιλιόμετρα. Ακολουθεί την Λεωφόρο Κωνσταντινουπόλεως από το ύψος του σταθμού των Αγίων Αναργύρων και σταματά δίπλα από τη στάση του προαστιακού στον Πύργο Βασιλίσσης- ο οποίος είναι σημείο αναφοράς  για την περιοχή μας. Η ολοκλήρωση του έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Από τότε  ο κόσμος πλέον μπορούσε να τον χρησιμοποιήσει με χαρά.

Η αρχική ιδέα ήταν η δημιουργία χώρων ψυχαγωγίας για τους ενηλίκους, τους εφήβους και τα παιδιά. Όσο κάποιος διασχίζει αυτό το μονοπάτι του ποδηλατoδρόμου,  αντικρίζει γήπεδα ποδοσφαίρου 5x5, τέννις, μπάσκετ, στα οποία οι λάτρεις των αθλημάτων μπορούν να διασκεδάσουν και να ασκήσουν το άθλημα που τους ενδιαφέρει. Επιπλέον, σημαντικό είναι να αναφερθούμε στα όργανα γυμναστικής, τα οποία βρίσκονται στην αρχή και στο τέλος του ποδηλατοδρόμου τα οποία χρησιμοποιούνται από άτομα κάθε ηλικίας. Ο Δήμος διοργανώνει εκδηλώσεις στον χώρο, όπως συναυλίες της μουσικής μπάντας του, αγώνες δρόμου  κ.α. Πολλοί ποδηλάτες απ’ όλη την Αθήνα τον χρησιμοποιούν στις διαδρομές τους. Διάσπαρτα είναι τα παρκάκια και οι παιδικές χάρες στις οποίες μαζεύονται παιδιά μαζί με τους γονείς τους. Τέλος, μπροστά από το στρατιωτικό εργοστάσιο υπάρχει μία καντίνα στην οποία μπορεί κανείς να καταναλώσει αναψυκτικά και καφέ μετά από μία κουραστική προπόνηση.

Εμείς οι νέοι της περιοχής χρησιμοποιούμε τον ποδηλατόδρομο σε καθημερινή βάση για να πάμε στο σχολείο, στο φροντιστήριο, για βόλτες (ποδηλατάδες, jogging ή χαλαρό περπάτημα) και για να αθληθούμε χρησιμοποιώντας τα μέσα που προσφέρει. Προτιμάμε την άνετη διαδρομή του σε σύγκριση με τους πολυσύχναστους κεντρικούς δρόμους του δήμου μας.

Συμπερασματικά,  ο απλός και πρακτικός αυτός χώρος άθλησης βοηθάει πολύ όλα τα άτομα στην απόκτηση καλής ψυχολογικής και σωματικής κατάστασης. Γι’ αυτό και  θα ήταν ιδανικό να δημιουργούνται τέτοια έργα σε όλες τις περιοχές της Αθήνας.

 

η πρώτη εκδρομική εξόρμηση....

 

Απόδραση στην Χαλκίδα…

Σκλάβος Ζ. & Τσιορλίδα Αν.

 

Μετά από δύο χρόνια αυστηρών μέτρων προστασίας κατά του κορονοϊού, διοργανώθηκε  την Τρίτη 23/11/2021 η πρώτη σχολική εκδρομή με προορισμό την όμορφη Χαλκίδα. Για αυτόν τον λόγο, επικρατούσε χαρά και ανυπομονησία στις τάξεις των μαθητών. Μία εκδρομή σαν και αυτή, θα αποτελούσε ένα ευχάριστο διάλειμμα για όλους, από τις σχολικές υποχρεώσεις. Έτσι και έγινε!

Υπό την εύνοια των καιρικών συνθηκών, η εκδρομή έγινε κανονικά. Συμμετείχαν 232 μαθητές όλων των τάξεων. Το πρωί, συναντηθήκαμε στο σχολείο στις 08.30, έχοντας μαζί μάσκες, πιστοποιητικά εμβολιασμού, νόσησης ή διαγνωστικού ελέγχου. Μπήκαμε σε πέντε πούλμαν ανά τάξη και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής, όλα κύλησαν ομαλά παρά την αρχική βροχόπτωση και τη μεγάλη κίνηση των αυτοκινήτων. Ωστόσο, αντικρίσαμε μετά λύπης καμένες δασικές εκτάσεις από τις φονικές πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού.

                Φτάσαμε στη Χαλκίδα στις 10.15 π.μ. και  είχαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε την πόλη με άνεση, καθώς ο καιρός έπαψε να ναι βροχερός. Υπήρχαν αρκετοί χώροι εστίασης ώστε να εξυπηρετηθούν μαθητές και καθηγητές. Το χαρακτηριστικό που κάνει την πόλη της Χαλκίδας να ξεχωρίζει, δεν είναι άλλο από το φαινόμενο της παλίρροιας, το οποίο παρατηρήσαμε με έκπληξη. Τέλος, δεν παραλείψαμε να προσεγγίσουμε στο κάστρο Καράμπαμπα, το οποίο χτίστηκε τον 17^ο αιώνα. Πολλοί περπάτησαν για πολύ ώρα στην παραλία.

 Μετά από αρκετές ώρες (κατά τις 15.00), ήρθε η ώρα της επιστροφής. Συγκεντρωθήκαμε στα λεωφορεία γεμάτοι με νέες εμπειρίες. Είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν έμεινε δυσαρεστημένος από την εκδρομή αυτή. Ανυπομονούμε για την επόμενη!

 

“ΨΩΜΙ,  ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”

Επιμέλεια: Μαυροειδή Αργυρώ, Μπενάρδου Λαμπρινή

Φωτογραφίες: Κρίκη Ελένη

 

Την Τετάρτη 17 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας η επετειακή γιορτή 48 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου για να τιμηθούν από την μαθητική κοινότητα οι φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για να απελευθερώσουν το έθνος από την συνταγματική δικτατορία.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έλαβε χώρα στην ελληνική επικράτεια το Νοέμβριο του 1973. Η αντιδικτατορική αυτή εκδήλωση προανήγγειλε την πτώση της Χούντας η οποία είχε επιβληθεί στην χώρα στις 21 Απριλίου του 1967, από τους συνταγματάρχες Παπαδόπουλο, Μακαρέζο και τον ταξίαρχο Παττακό.

Η αρχή της εξέγερσης σημειώθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 , όπου οι φοιτητές της Αθήνας συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, όπως αυτοαποκαλούνταν, οχυρώθηκαν στο κτίριο και έθεσαν σε λειτουργία τον ανεξάρτητο ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Ο πομπός, με τον οποίο εκφωνούσαν, κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες μέρες από τον Γιώργο Κυρλάκη. Εκφωνητές του ήταν η Μαρία Δαμανάκη, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο Μίλτος Χαραλαμπίδης. Το μήνυμα που έχει χαραχτεί στην ιστορία και στην μνήμη πολλών ανθρώπων είναι το εξής : 

«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδος το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία»

Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας, ο μοναδικός φωτορεπόρτερ που βρέθηκε τη νύχτα της 17^ης Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο και απαθανάτισε την εισβολή του τανκ, αναφέρει στην συνέντευξή του τα εξής:

«[…]Στις 3 τα ξημερώματα έγινε η εισβολή και έριξαν την πύλη […] Το γεγονός της εισβολής ξάφνιασε κι εμένα που έχω καλύψει πολέμους. Εγώ υπέθεσα ότι το τανκς θα κάνει πίσω γιατί γύρισε ο πυργίσκος και έκανε όπισθεν. Ήταν συνταρακτικό. Ξαφνικά φουλάρει τις μηχανές και μπαίνει στο Πολυτεχνείο […]»

Σύμφωνα με έρευνα του Διευθυντή Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, το 2003, ο αριθμός των ταυτοποιημένων νεκρών ήταν 24, ενώ αυτός των αγνώστων στοιχείων ήταν 16. Τέλος, βασιζόμενοι με εκτιμήσεις, οι πολίτες που τραυματίστηκαν εκείνη την μέρα ήταν χιλιάδες.

Η γιορτή, λοιπόν, έλαβε χώρα στον προαύλιο χώρο του σχολείου και ξεκίνησε με τον διευθυντή κύριο Ιωάννη Ευθυμιάδη να δίνει το δικό του μήνυμα για την αυτοθυσία των φοιτητών και έπειτα ακολούθησε η ανάγνωση του μηνύματος της Υπουργού Παιδείας. Την γενική επιμέλεια της είχαν η κυρία Κοκκονούζη Ολυμπία (κείμενα) και ο κύριος Τσάκαλος Αντώνιος (χορωδία). Στην τεχνική υποστήριξη βοήθησε επίσης και ο κύριος Ντουσάκης Νικόλαος, με την κυρία Σίμου Μαρία να βοηθά άμεσα στις πρόβες.

Ύστερα, σειρά είχε η αφήγηση του χρονικού των γεγονότων που συνέβησαν εκείνες τις μαύρες μέρες της ιστορίας μας, από τους μαθητές: Έλενα Αδαμαντίδου, Μαρία-Αλεξία Γεωργιάδου, Μαρία Μιχαλοπούλου, Λαμπρινή Μπενάρδου και Πάρι Χρηστίδη.

Παρεμβάλλοντας την αφήγηση, μαθητές απήγγειλαν ποιήματα και πεζά κείμενα που ήταν  τα: «Ένας πολίτης ελεεινής μορφής» του Τάκη  Χατζηαναγνώστου από την Τριανταφυλλιά Κορδαλή, «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση από τους Μάρσια Μουζάκη και Ταξιάρχη Στεργίου, «Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου» του Μπέρτολ Μπρέχτ από την Χρυσαφένια Βερβενιώτη-Παπαθεοδώρου και «Φοβάμαι» του Μανώλη Αναγνωστάκη από την Σοφία Λαλιώτη.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να παραλειφθεί και η ορχήστρα και χορωδία που δημιουργήθηκε από 15 μαθητές του σχολείου μας, εκ των οποίων τρεις έπαιζαν κιθάρα. Οι μαθητές τραγούδησαν υπέροχα τραγούδια όλο νόημα και συγκίνηση, όπως «Το σφαγείο», «Ο λεβέντης», «Της δικαιοσύνης», «Ο δρόμος» κ.ά. με πολλά να ξεσηκώνουν μαθητές και καθηγητές και να προσπαθούν και αυτοί να συμμετάσχουν δίνοντας τον ρυθμό χτυπώντας τα χέρια τους. Στις ερμηνείες των τραγουδιών συμμετείχαν: Κόκαλλης Αλέξανδρος, Κωβαίου Ρένια, Λαλιώτη Γεωργία, Μακρή Εύα, Μηνά Ελένη-Μαρία, Μητροπούλου Βασιλική, Μισθού Άννα, Μίχου Φανή, Μουζάκη Μάρσια, Μπαλλή Κατερίνα, Πουλικίδου Νικολέττα, Ροδίτη Πηνελόπη. Κιθάρες: Λαλιώτη Σοφία, Περμάχος Σταύρος, Τραγομαλάς Σωτήρης

Η γιορτή τελείωσε, όπως ήταν φυσικό, με όλη την εκπαιδευτική και μαθητική κοινότητα να σηκώνεται όρθια και να απαγγέλει τον εθνικό μας ύμνο.

Αυτή η γιορτή πιστεύουμε ότι θα μείνει αξέχαστη, αφού έπειτα από δύο χρόνια απομόνωσης και περιορισμών των κοινωνικών επαφών μπορέσαμε επιτέλους να επανέλθουμε σε φυσιολογικούς σχολικούς και καθημερινούς ρυθμούς και με αυτή την γιορτή να περάσουμε μηνύματα ενότητας και αισιοδοξίας. Θα θέλαμε να πούμε ένα τεράστιο μπράβο στους καθηγητές και μαθητές που βοήθησαν όλοι με το μεράκι και την θέληση τους να γίνει αυτή η γιορτή και επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ που αφιέρωσαν χρόνο τόσο προσωπικό όσο και διδακτικό και εργάστηκαν πολύ σκληρά.

 

 

 

 

Η σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου

 

Το δικό μας «ΟΧΙ» …..

Γεωργιάδου Αλεξία – Μαρία

           Την Τρίτη, 27^η Οκτωβρίου, εμείς όπως και όλα τα σχολεία της χώρας και της ομογένειας τιμήσαμε την εθνική επέτειο της ‘’28^ης Οκτωβρίου’’ με μία εξαιρετική εκδήλωση.

           Η παρουσίαση έλαβε μέρος στο προαύλιο χώρο του σχολείου από τις 9 π.μ. έως και τις 11 π.μ. και την επιμέλειά των κειμένων και των τραγουδιών είχαν οι καθηγήτριες Ανδρουλάκη Ειρήνη και Μπουγιέση Σωτηρία.  Την τεχνική υποστήριξη είχαν ο κος Νουσάκης Νίκος και ο Τσάκαλος Αντώνης.

          Αρχικά, ο Διευθυντής του σχολείου εκφώνησε το μήνυμα της Υπουργού Παιδείας και ύστερα η κα. Ανδρουλάκη, φιλόλογος του σχολείου μας, διάβασε το πρακτικό του συλλόγου των καθηγητών σχετικά με την απονομή βραβείων και αριστείων στους μαθητές. Φέτος είχαμε 106 Αριστεία και 13 Βραβεία.

          Η γιορτή περιλάμβανε αφήγηση γεγονότων και μαρτυρίες, απαγγελίες ποιημάτων  και ακούστηκαν  σχετικά τραγούδια. Στο τέλος, όπως άρμοζε στην περίσταση, το σχολείο, μαθητές και καθηγητές,  απήγγειλε όρθιο τον Εθνικό Ύμνο και κατευθύνθηκε στις τάξεις για τις τελευταίες σχολικές διαδικασίες.

      Παρά τις δύσκολες συνθήκες ένα μπράβο αξίζει στους μαθητές Αδαμαντίδου Έλενα, Αναστασοπούλου Βίβιαν, Γεωργιάδου Μαρία – Αλεξία, Κορδαλή Τριανταφυλλιά, Λαλιώτη Γεωργία, Παπαγεωργίου Θάνο, Ρήγα Γεωργή, Στεργίου Ταξιάρχη και στους υπεύθυνους καθηγητές.

         Φέτος μπορούμε να πούμε κι ότι είμαστε ευγνώμονες και χαρούμενοι, γιατί έπειτα από μια δύσκολη διετία, μας δόθηκε η ευκαιρία να νιώσουμε έστω και λίγο πιο κοντά σε αυτό που ξέραμε. Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι και μακάρι να δούμε και μια άλλη πλευρά του σχολείου μας· μια πλευρά που ξεφεύγει από την στεγνή μάθηση (αποστήθιση καλύτερα) και που διαπαιδαγωγεί και καλλιεργεί τους μαθητές του πολύπλευρα· μια πλευρά που τα τελευταία χρόνια έχουμε ξεχάσει.

 

                                                 Το σχολείο στις μέρες μας.... 

Καδήρογλου Φ., Καδήρογλου Κ.

 

        Τι είναι σχολείο;

                ‘’Ο εκπαιδευτικός θεσμός με σκοπό την παροχή μόρφωσης στα παιδιά μέσω της συστηματικής διδασκαλίας συγκεκριμένων μαθημάτων’’.

                Στις μέρες μας, αυτός ο ορισμός αν και σωστός, καλύπτει μόνο κατά το ήμισυ τη σχολική ζωή των μαθητών. Καθημερινά οι μαθητές καλούνται να διαχειριστούν πρωτίστως τις συμπεριφορές  των συμμαθητών τους (είτε αγνοώντας τες είτε αναπαράγοντας τες) και δευτερευόντως τις σχολικές τους υποχρεώσεις. Αυτό το γεγονός προφανέστατα επηρεάζει τις επιδόσεις τους στα μαθήματα. Μερικές φορές το  προαύλιο μετατρέπεται  σε πεδίο μάχης όπου οι μαθητές μάχονται καθημερινά να αποδείξουν την ανωτερότητα τους μέσα από προσβολές και βρισιές και  ακολουθούν  στενά κοινωνικά στερεότυπα. Δυστυχώς, αυτά τα ‘’πρέπει’’ δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά άγραφους κανόνες και  οποίος δεν τους ακολουθεί γίνεται θύμα αρνητικών και χλευαστικών σχολίων.

           

      Την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε ένα σχολικό προαύλιο παρατήρησε τον τρόπο που κινούνται οι μαθητές. Θα δεις εφήβους να προσπαθούν να αποδείξουν πως είναι ανώτεροι από τους άλλους με βάση τα ρούχα που φοράνε ή το πόσο κακία βγάζουν προς τους συνανθρώπους-συμμαθητές τους.

         Σίγουρα, αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς των νέων προέρχεται από τα πρότυπα κυρίως της μουσικής βιομηχανίας. Οι συμπεριφορές αυτές υιοθετούνται εύκολα από τους εφήβους χωρίς να ‘’φιλτράρονται’’. Αυτό είναι βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής εποχής. Οι μαθητές ζητάνε το “ρηχό” προϊόν και αποφεύγουν την αναζήτηση ουσιωδών πληροφοριών που θα συμβάλλουν στην ουσιαστική διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Οι νέοι προσπαθούν να ταυτιστούν με τον ψεύτικο τρόπο ζωής που προβάλουν οι τραγουδιστές (trappers) αντιγράφοντας έτσι τη συμπεριφορά τους και προσπαθώντας να βγάλουν προς τα έξω μια πλασματική προσωπικότητα με χαρακτηριστικά όπως: παραβατική συμπεριφορά, βία, βρισιές, ακριβό ντύσιμο κλπ. Και όλα αυτά… για να γίνουν πιο αποδεχτοί από τους συμμαθητές τους.

           Σε έναν κόσμο που θέλει τους νέους υποκινητές βίας και ανθρώπους χωρίς προσωπική εξέλιξη, έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε της αξίες και τα ιδανικά μας στο ακέραιο καθώς και να θυμήσουμε στους νέους με κάθε τρόπο πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΟΣ. Ποτέ δεν ήταν….

 

 

Παρέλαση 28^ης Οκτωβρίου 1940

Λαλιώτη Σ., Μπακάλη Α., Μπαλλή Κ.

 

28^η Οκτωβρίου 1940. Μια ημέρα μνήμης και εθνικής υπερηφάνειας. Η επέτειος του «ΟΧΙ» τιμάει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές απαιτήσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στον Ιωάννη Μεταξά και είχε ως αποτέλεσμα την «είσοδο» της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Με αφορμή το σπουδαίο αυτό ιστορικό γεγονός, το σχολείο μας, 3^ο Γενικό Λύκειο Αγίων Αναργύρων, κλήθηκε να συμμετάσχει με  μαζική παρουσία  στην παρέλαση του Δήμου μας. 

Ο Πόλεμος  ενάντια στον Άξονα  ξεκίνησε την 28^η Οκτωβρίου 1940, περιλάμβανε την Τριπλή Κατοχή, την Αντίσταση του Ελληνικού Λαού και έληξε τον ίδιο μήνα του 1944 με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από τον ελλαδικό χώρο, τη απελευθέρωση της Ελλάδας και την ανύψωση της γαλανόλευκης σημαίας για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια. Άφησε όμως πίσω του περίπου 500.000 νεκρούς. Δυστυχώς όμως την απελευθέρωση διαδέχθηκε το 1946 εμφύλια διαμάχη μεταξύ του Ελληνικού Στρατού και του Δημοκρατικού Στρατού, που διήρκησε μέχρι το 1949, με την επικράτηση των κυβερνητικών δυνάμεων με 25.000 θύματα.

          Ακόμα και μετά από δύο χρόνια απαγόρευσης των επετειακών μας εορτών, λόγω της πανδημίας του Covid-19 και τα προληπτικά μέτρα προστασίας κατά της διασποράς του, το σχολείο μας κατάφερε να συμμετάσχει με συγκίνηση και εθνική υπερηφάνεια σε αυτή. Έπειτα από πολλές πρόβες, με την καθοδήγηση του κύριου Τάτσιου, γυμναστή του σχολείου μας, αλλά και τη συμμετοχή  των μαθητών (33 αγόρια & 39 κορίτσια) καταφέραμε να επιτύχουμε μια αξιόλογη παρουσία. Με αυτή τη συμμετοχή  δηλώνουμε ότι  θα συνεχίσουμε  τον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία, υπηρετώντας πιστά τα ιδανικά και τις αξίες της κοινωνίας μας.

Η τιμητική αυτή εκδήλωση αποτέλεσε μία αξιοσημείωτη αφορμή συγκίνησης, προβληματισμού για εμάς, τους μαθητές του 3^ου ΓΕΛ. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, αποδείξαμε ότι μπορούμε  να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης γι’ αυτό που είμαστε σήμερα, για τη συμβολή των προγόνων μας και τη μάχη που έδωσαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που σημάδεψε την ιστορία μας  με αίμα.

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ «ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ»

 Χρυσαφένια Βερβαινιώτη-Παπαθεοδώρου

Την Πέμπτη 21/10, πήγαμε εκδρομή στα «παπάκια»!

                Ναι, πήγαμε περίπατο στο πάρκο Τρίτση!  Ελπίζω όλοι να πέρασαν καλά όπως εγώ! Ήταν καλύτερη αυτή η εκδρομή σε σχέση με την προηγούμενη πεζοπορική διαδρομή, διότι δεν ξεκινήσαμε με μάθημα. Το άσχημο της υπόθεσης είναι  ότι η επόμενη είναι εργάσιμη ημέρα και πρέπει να διαβάσουμε… Από τέτοια γεγονότα ο άνθρωπος προβληματίζεται με τη ρουτίνα του και παθαίνει κατάθλιψη ·  και μετά λένε γιατί οι νέοι έχουν «αυτοκτονικές» τάσεις :  ίσως γιατί, τώρα που είναι νωρίς, αρνούνται να δεχθούν τη ρουτίνα τους. Υποθέτω δεν θα το μάθουμε ποτέ.

                Τέλος πάντων, ας γυρίσουμε εκεί που αρχίσαμε ·  αρκετοί μαθητές πήγαν στο πάρκο, κάποιοι στο εμπορικό δίπλα, άλλοι αποφάσισαν να πάνε πρώτα στο ένα κι έπειτα να περιπλανηθούν στο δεύτερο. Μία σοκολάτα με καλή παρέα στα παγκάκια του πάρκου ήταν μία αναζωογόνηση. Είχα καιρό να μείνω χωρίς μάσκα. Η επικοινωνία είναι πολύ πιο άμεση. Με την επέλαση του κορωνοϊού και  την υιοθέτηση χρήσης μασκών, ξέχασα πώς είναι να συζητάμε. Δεν ξέρω αν των άλλων οι σχέσεις μεταβλήθηκαν. Υποθέτω δεν θα το μάθουμε ποτέ.

           Στο πάρκο περπατούσαν μονάχα μερικοί μεσήλικες, αφήνοντας τις πάπιες να γείρουν τα φτερά τους στα παγκάκια γύρω από τη δεύτερη λίμνη. Η πρώτη λίμνη έχει γεμίσει από τις έντονες βροχοπτώσεις της προηγούμενης εβδομάδας και την αποστράγγιζαν, αφού δεν έχουν ολοκληρώσει τη διαμόρφωσή της.  Δύο άτομα κάθονταν στην αποβάθρα ρεμβάζοντας τα νερά. Σκέφτονταν να πέσουν; Θεωρούσαν τη ζωή τους κενή; Απλώς βαριούνταν; Το θεωρούσαν ρομαντικό; Υποθέτω δεν θα το μάθουμε ποτέ.

                Το εμπορικό κέντρο επισκέφθηκαν και άλλα σχολεία, όπως συμπεραίνει κανείς από τον κόσμο και τις ηλικίες τους. Φαινόταν να περνούν καλά, αγκαλιασμένα ζευγάρια, χαρούμενα πρόσωπα, χαμογελαστά χείλη. Πάντα όταν έβλεπα αγνώστους αναρωτιόμουν τι μπορεί να συμβαίνει στη ζωή τους, τι σκέφτονται … Ίσως να ζουν κάτι παρόμοιο με εμένα. Μόνο και μόνο ότι είναι άνθρωποι, έχουμε παρόμοιες ηλικίες, η εποχή και ο τόπος που ζούμε είναι κοινός, δεν τα καθιστά πρόσωπα με παρόμοιο χαρακτήρα με εμένα; Τότε γιατί δεν τους έχω γνωρίσει; γιατί δεν κάνουμε παρέα; γιατί δεν έτυχε; Τότε πώς έτυχε να βρεθούμε όλοι την ίδια μέρα και ώρα στο ίδιο σημείο; Υποθέτω δεν θα το μάθουμε ποτέ.

 

 

 

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΙΝΚΟΓΚΝΙΤΟ:  ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ COVID

Χρυσαφένια Βερβαινιώτη-Παπαθεοδώρου

 

                 Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου έγιναν εκλογές για τα μαθητικά συμβούλια. Εκτός από τις εκλογές πενταμελών μαθητικών συμβουλίων που διεξήχθησαν με επιτυχία στις 22/9, έγιναν και οι εκλογές για τους εκπροσώπους του 15μελούς συμβουλίου του 3^ου Λυκείου στις 28/9. Και ποιος ψηφοφόρος δεν αναμένει το πολυπόθητο τελευταίο τρίωρο, και ποιος υποψήφιος δεν αναμένει την ικανοποίηση της φιλοδοξίας του με μία θέση στο «συμβούλιο των διασήμων». Αυτοί που θέλουν πρώτοι να μάθουν τα αποτελέσματα πηγαίνουν στην εφορευτική, δεν νομίζω να έχουν άλλο λόγο…

                Τα προηγούμενα χρόνια, ως γνωστόν, εκλέγονταν κυρίως μαθητές γνωστοί στους υπολοίπους, χωρίς αυτό να συνοδεύεται απαραιτήτως από την καταλληλότητά τους για αυτές τις θέσεις. Φέτος, δεν έγινε καμία παρουσίαση των υποψηφίων, δεν ξέραμε τι ψηφίζαμε δηλαδή. Αναγκαστικά ψήφιζες τον γνωστό σου, τον φίλο σου, αυτόν που ήρθε για «ψηστήρι». Αυτός ο παραλογισμός όξυνε το φαινόμενο της κυριαρχίας των «εξεχουσών προσωπικοτήτων» στο συμβούλιο, παραμερίζοντας μαθητές που άξιζε να είναι μέλη του.

                Αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα (με μερικές εξαιρέσεις φυσικά) · το τριμελές απαρτίζεται από πρόεδρο τον Σαρακιώτη Βασίλειο (100 ψήφοι), αντιπρόεδρο τον Χαραλάμπου Παύλο (66 ψήφοι) και γραμματέα τον Σαρακιώτη Θεόδωρο (93 ψήφοι). Τα τακτικά μέλη του συμβουλίου είναι τα : Μαρκοτσάι Ορέστης, Γεωργιάδου Μαρία-Αλεξία, Κωβαίου Ρένια, Παντρά Κατερίνα, Σερέτης Αλέξανδρος, Στεργίου Ταξιάρχης, Κωτσιάς Ευάγγελος, Σταθούλης Γεώργιος, Μπαρμπουνάκη Αντιγόνη, Στρατηγάκη Κατερίνα και έπειτα από επαναληπτική ψηφοφορία ανάμεσα στους Λώλη Κυριάκο, Παπαγεωργίου Θάνο, Σταμούλη Σταματία, εξελέγησαν οι Παπαγεωργίου Θάνος και Σταμούλη Σταματία. Ο Λώλης Κυριάκος αναδείχθηκε σε α’ αναπληρωματικό μέλος. Οι Χριστίδης Πάρις και Κοντός Αριστείδης αποτελούν τα β’ και γ’ αναπληρωματικά μέλη αντίστοιχα.

                Θα ήταν τουλάχιστον δυνατό οι υποψήφιοι είτε να παρουσιάζονταν στο προαύλιο στο σύνολο των μαθητών (όπως στα διαλείμματα) είτε (πάλι στο προαύλιο) ανά ξεχωριστά τμήματα είτε ακόμη να περνούσαν από τις αίθουσες αυτοπροσώπως για να τους γνωρίσουμε.

                Αναγνωρίζω την προσπάθεια του υποδιευθυντή για ίση εκπροσώπηση των μαθητών, ανεξαρτήτως φύλου ή τάξης (α,β,γ), και την επικροτώ.  Όπως φαίνεται όμως από τα αποτελέσματα, η γυναικεία εκπροσώπηση στο συμβούλιο αποτελεί μόλις το 40%, με 6 κορίτσια ( αναφέρομαι στο βιολογικό φύλο πάντοτε) έναντι 9 αγοριών. Με πάνω από το μισό του πληθυσμού της Ελλάδας να αποτελεί γυναίκες, απαιτούμε τουλάχιστον ίση εκπροσώπηση.

                Παρ’ όλα τα προβλήματα του προέκυψαν, αναμένουμε τα καλύτερα από το συμβούλιο, όπως πάντα, κάθε χρονιά. Περιμένουμε προτάσεις για εκδρομές- στα πλαίσια των μέτρων κατά του COVID- και για άλλες εξωδιδακτικές δραστηριότητες και δράσεις. Καλή θητεία παιδιά, δεν είναι δα και θέση στη Βουλή.

 

 

ΗΜΕΡΑ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Μπαρμπουνάκη  Α, Στάη Λ, Σταμούλη Μ.

    Την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021, οι μαθητές και οι καθηγητές του 3ου Γενικού Λυκείου Αγίων Ανάργυρων πραγματοποίησαν ένα σχολικό περίπατο, με αφορμή την αθλητική μέρα στο Μητροπολιτικό Πάρκο ‘Αντώνης Τρίτσης’. Έχοντας κοντά 2 χρόνια να συμμετάσχουμε σε εξωσχολικές δραστηριότητες λόγω της πανδημίας, η εκδρομή αυτή ήταν μια ευκαιρία για όλους μας να διασκεδάσουμε και να ξεφύγουμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας, τηρώντας πάντα τα απαραίτητα μέτρα.

    Στο ξεκίνημα της ημέρας και οι τρεις τάξεις του σχολείου μας, με συνεργασία και πειθαρχία από όλους τους μαθητές, πήραν το δρόμο για το πάρκο. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως είχε δοθεί η δυνατότητα στα παιδιά που δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτή την εκδρομή για λογούς υγείας να παραμείνουν στο χώρο του σχολείου. Μόλις φτάσαμε, συνειδητοποιήσαμε πως μέρος του πάρκου είχε παραχωρηθεί για την πραγματοποίηση του φεστιβάλ της ΚΝΕ. Χαρήκαμε πραγματικά που αυτός ο θησαυρός, μέσα στον οποίο είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε, φιλοξενεί φεστιβάλ και εκδηλώσεις διαφόρων ειδών και αποτελεί χώρο όχι μόνο σωματικής αλλά και πνευματικής ανάπτυξης. Αμέσως μετά ξεκινήσαμε τον περίπατο μας καθοδηγούμενοι φυσικά από τους καθηγητές μας. Περπατήσαμε σχεδόν δυο ώρες και κάνεις από εμάς δεν έδειξε να παραπονιέται. Το κλίμα ενέπνεε μια διάθεση γαλήνης και ταυτόχρονα χαράς. Αφού φτάσαμε στην κεντρική λίμνη κάτσαμε για λίγο, με τις κατάλληλες αποστάσεις πάντα, παρατηρώντας τις πάπιες, τις χελώνες και διάφορα άλλα ψάρια που βρίσκονται μέσα στο νερό. Ακολούθησε λίγο ακόμα περπάτημα κα μετά μας είχε μείνει μια ακόμα ώρα και οι καθηγητές μας αφήσαν ελευθέρους. Κάποιοι μαθητές επέλεξαν τις καφετέριες μέσα στο πάρκο κάποιοι άλλοι συνέχισαν το περπάτημα. Όταν αυτός ο χρόνος τέλειωσε συγκεντρωθήκαμε και πάλι  στην πύλη του πάρκου και γυρίσαμε με ασφάλεια πίσω στο σχολείο μας. Εκεί πήραμε παρουσίες για να βεβαιωθούμε πως είναι όλα καλά και αμέσως μετά φύγαμε για να γυρίσουμε στα σπίτια μας.

    Κάπως έτσι το σχολείο μας αποφάσισε να περάσει την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, συνδυάζοντας άσκηση μαζί με διασκέδαση, όπως άλλωστε κάνει πάντα. Περάσαμε όλοι πολύτιμο χρόνο μαζί, κάτι που είναι απαραίτητο μιας και τα τελευταία δυο χρόνια δε θεωρείται δεδομένο λόγω της πανδημίας.