από τον Θωμάκο Δημήτριο-Γεώργιο
Στις 17 Νοεμβρίου 1973, ημέρα Σάββατο, πλήθος φοιτητών, εργατών και απλών πολιτών επαναστατούν για τη ανάκτηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας, οι οποίες ακόμη και σήμερα σε πολλές χώρες βρίσκονται κρυμμένες σε κάποιο “σκοτεινό” συρτάρι. Τρείς μέρες πριν, στις 14 Νοεμβρίου, κανείς δεν περίμενε ότι με τη κατάληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου από φοιτητές θα άρχιζε η σταδιακή κατάρρευση της δικτατορικής και άκρως φασιστικής πολιτικής που ακολούθησαν ηγετικά πρόσωπα της Χούντας των συνταγματαρχών, ο Παπαδόπουλος, ο Παττακός και ο Μακαρέζος. Αυτοί κατέλαβαν ως πραξικοπηματίες την εξουσία ανατρέποντας το δημοκρατικό πολίτευμα του Γεωργίου Παπανδρέου στις 21 Απριλίου 1967. Ένα γεγονός που αποτέλεσε μία “μαύρη σελίδα” στη πορεία της νεότερης ελληνικής ιστορίας με δεκάδες νεκρούς, μερικοί από τους οποίους δεν καταγράφηκαν από τις «επίσημες» αρχές, και εκατοντάδες τραυματίες.
Ως προοίμιο του λαϊκού ξεσηκωμού θεωρείται η κηδεία του γνωστού Νομπελίστα και ποιητή Γεωργίου Σεφέρη στις 22 Σεπτεμβρίου 1971, η οποία κατέληξε να είναι μία σχετικά σιωπηλή αλλά ογκώδης πορεία κατά της δικτατορίας. Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια ακολούθησαν και άλλες επαναστατικές και αντιστασιακές ενέργειες, πολύ πιο έντονες, με πρωτεργάτες νεαρούς φοιτητές και αγωνιστές οι οποίοι την εποχή εκείνη έδωσαν μάχες με κίνδυνο της ζωής τους για τη διεκδίκηση των, θεωρητικά, απαραβίαστων δικαιωμάτων τους. Αυτό τιμάμε και σήμερα. Μία επέτειο εξέγερσης και αγώνα για έναν ελεύθερο κόσμο…
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σήμερα. Στις 17 Νοεμβρίου 2023 , και “ξημερώνοντας Παρασκευή” όπως λένε και τα αγαπημένα μας Μαλαματένια Λόγια, το σχολείο μας διοργάνωσε την καθιερωμένη σε όλους μας επετειακή γιορτή. Μία γιορτή που ποτέ δεν ξεχνά να τιμά και να θυμίζει σε όλους μας το σπουδαίο ρόλο της. Με τη βοήθεια της συντονίστριας της γιορτής κας Σ. Σουλή και του κου Α. Τσάκαλου, αλλά και με τη συμμετοχή των παιδιών , είτε στο αφηγηματικό είτε στο μουσικό κομμάτι, για ακόμη μία φορά η σημερινή μέρα κατέστη μία αξέχαστη εμπειρία, η οποία μας έμαθε πολλά και μας διεύρυνε τους ιστορικούς μας ορίζοντες. Με την εξαιρετική παρουσίαση της Ασλανίδου Ρόης και του Ανδρέου Δημήτρη και τις αφηγήσεις του Τσιρίκου Ορφέα, Δημητρίου Ιακώβου, Βάλβη Χρήστου, της Γιαννακοπούλου Κατερίνας, Κάπελα Ελισάβετ, Μωραΐτη Μαρίας και Κολλάρου Φλώρας, με σαφήνεια έγιναν γνωστές οι μαρτυρίες αγωνιστών της εποχής και τα βιώματα τους που, πραγματικά, σοκάρουν.Φυσικά και δεν ξεχνάμε τον υπέροχο μονόλογο της Γκισδάκη Μαρίας, με την συμμετοχή της χορωδίας, και άντληση σημαντικών ιστορικών πληροφοριών μέσα από αυτόν. Τέλος, το μουσικό μέρος της σχολικής εορτής δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς τη παρουσία ορχήστρας, από τους Ανδρίκουλα Κ.,Δρούγα Χρ., Πατσούρα Σ., Περιστέρη Ά., Καδήρογλου Φ., Περμάχο Σ., Σταματελόπουλο Λ., Τσασιώτη Μ. και Φραγκάκη Μ., αλλά και της χορωδίας με τη συμμετοχή των Αποστόλου Σ., Αποστολοπούλου Ά., Ασλανίδου Ι., Ασλανίδου Ρ., Βλάχου Ε., Γαβρά Κ., Γελαδάρη Μ., Ζαρλακούτη Μ., Γκισδάκη Μ., Θεοδωρακόπουλου Β., Θωμάκου Δ., Θωμανίκου Κ., Ιντζιρτζή Ε., Καπαταρίδη Α., Κάπελα Α., Μουζάκη Μ., Μανωλοπούλου Β., Μωραΐτη Μ., Ντόκο Μ., Πανές Α., Σκρόμπολα Ε., Σούπουλη Μ., Φραγκοπούλου Κ., Ψαραδέλλη Ά., Ψαρρού Σ., Τσιομπάνας Α., Φεραδούρου Μ., Φερράμπολι Ά. που μας συγκίνησαν με τις αξιόλογες ερμηνείες τους.
Η
πραγματοποίηση αυτής της συγκλονιστικής γιορτής, η οποία φυσικά δεν θα μπορούσε
να γίνει χωρίς τον συντονισμό των καθηγητών μας, θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη
στη μνήμη μας. Και, μ’ αυτόν τον τρόπο, οι νέες γενιές
μπορούν να καταλάβουν τα λάθη του παρελθόντος ώστε να μην τα
αναπαράγουν και να αποτελέσουν οι ίδιοι πρότυπα ενότητας και
ειρήνης. Όλοι πλέον, ενωμένοι και δυνατοί, μπορούμε να αγωνιστούμε για την ελευθερία και τα δημοκρατικά δικαιώματά μας. Να αφυπνούμαστε και να
ξεσηκωθούμε αν υπάρξει ανάγκη. Γιατί “αν γλιτώσει το
παιδί, υπάρχει ελπίδα”…!