ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ...

 ΚΑΜΠΟΥΛ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

 Από τη Δήμητρα Γερονίκου

                Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος χωρίς πολέμους. Μπορεί να βρισκόμαστε στον 21^ο αιώνα , μα όποιος πιστεύει ότι ζούμε ελεύθεροι είναι αφελής. Τι είναι η ζωή αν δεν είμαστε ελεύθεροι; Άλλωστε είναι γνωστό , ένας πόλεμος δεν είναι ποτέ καλός. Είτε είσαι ο νικητής , είτε είσαι ο χαμένος. Συνεπώς, μόνο ηθικά ουδέτερος δεν μπορεί να είναι, όταν σαν πολιτισμένοι άνθρωποι κάνουμε αιφνιδιαστικές επιθέσεις καταστρέφοντας πολιτισμούς. Διαλύοντας ζωές αθώων.

                 Αλλά ούτε δεχόμαστε να σταματήσουμε. Γιατί στη μάχη των Δυνατών μόνο όποιος κατασκευάσει καλύτερη και καταστροφική  πολεμική τεχνολογία κερδίζει. Αυτός που θα χρησιμοποιήσει επικίνδυνη πυρηνική ενέργεια για τη δημιουργία εκρηκτικών μηχανισμών θα κερδίσει περισσότερα. Επειδή όμως, τα όπλα δεν είναι ποτέ αρκετά, εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους ώστε να γίνουν φονικές μηχανές. Μαθαίνοντας τους να χρησιμοποιούν πολυβόλα , δείχνοντας πως πρέπει να το χρησιμοποιούν για να σκοτώνουν περισσότερους. Και όπως είναι φυσικό, αυτός που θα σκοτώσει περισσότερους, αυτός θα διακριθεί. Μετάλλια ανδρείας από το αίμα των αμάχων. Πως να μιλάμε για fair play, όταν στη Καμπούλ, πυροβολούν εν ψυχρώ ανεξέλεγκτα ένοπλες δυνάμεις θρησκευτικά άσυλα και μητέρες με παιδιά στην αγορά; Αλλά, τα εγκλήματα πολέμου παραγράφονται, ενώ ο όρος παράπλευρες απώλειες χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για βομβαρδισμό σχολείων.

                Για να μελετήσουμε την ματαιότητα και την αγριότητα του πολέμου, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Μετά από μελέτη και συνεντεύξεις αλλά και προσωπική αυτοψία , ας μεταφερθούμε στη περιβόητη Τρύπα της Τατάρνας, στα Χρύσοβα Ευρυτανίας. Εκεί, όπου την εποχή της αντίστασης εκτελέστηκαν πάνω από 3-4.000 κάτοικοι από αξιωματικούς του εχθρού. Για την ακρίβεια, μετά από εξαντλητικό ταξίδι μέσα στα βουνά ξυλοκοπημένοι, έφθαναν στην τρύπα ήδη βασανισμένοι και σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης εκτελούνταν , ή έπεφταν και ζωντανοί ακόμα, υπό τις απειλές των στρατιωτών. Τα σώματά τους βρίσκονται ακόμη στα έγκατα της γης, ενώ μετά από την πτώση, το σημείο γέμιζε με αίματα, και η τρύπα τους μετέφερε στην λίμνη όπου από γαλάζιο βαφόταν με κόκκινο.  Κατά καιρούς μέλη από τα σώματά τους ξεβράζονταν στην επιφάνεια μέσω υπόγειων υδάτων. Μόνο αυτό αρκεί να δει ένα μικρό παιδί για να σιχαθεί τον πόλεμο.

   Τουλάχιστον τα αρχαία χρόνια  οι μάχες είχαν τη στοιχειώδη ηθική διάσταση και διατηρούσαν ανθρωπιστικό υπόβαθρο. Σήμερα οι πόλεμοι είναι ανελέητοι. Τότε, οι πόλεμοι αποτελούσαν μέσο επίδειξης θάρρους , γενναιότητας και ανδρείας. Μέχρι και ο θάνατος θεωρούνταν ηρωικός, ήταν τιμή να πεθάνει κανείς για την πατρίδα. Ασφαλώς και η διαδικασία ήταν πιο δίκαια, μάχονταν σώμα με σώμα , κέρδιζε ο πιο δυνατός , ο καλύτερος. Στις μέρες μας ο πιο ύπουλος και πονηρός κερδίζει, όχι ο πιο ικανός. Στην αρχαιότητα τα τεχνάσματα ήταν κομβικά για την έκβαση του αγώνα. Καλούνταν να σκεφτούν έξυπνα, όχι ύπουλα. Έπρεπε να παρατηρήσουν τον αντίπαλο, να εντοπίσουν τις αδυναμίες του και να δράσουν ανάλογα για να βγουν νικητές. Δεν θεωρώ ότι τα τεχνάσματα αυτά της αρχαιότητας άδικα. Αντίθετα, ήταν πιο ακίνδυνα από ότι είναι σήμερα μια πισώπλατη εκτέλεση που συνεπάγεται με ακαριαίο θάνατο. Τα πράγματα στην αρχαιότητα ήταν ξεκάθαρα, βασίζονταν στις ικανότητες τους, όχι στο πόσο εξοπλισμένος με πολεμικά εφόδια είναι ο αντίπαλος. Κι ας ήταν πόλεμοι, πρωτοφανής σε βαρβαρότητα , τους θεωρώ αθώους. Σήμερα, ο κόσμος όπως τον ξέρουμε μπορεί να αλλάξει με το πάτημα ενός κουμπιού, στα χέρια των Δυνατών.

    Συνοψίζοντας, οι δικοί μας πόλεμοι διαφέρουν κατά πολύ με αυτούς τότε. Δεν είμαι σίγουρη αν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι διαφορετικό όταν η κατάσταση των ονομάτων που επωφελούνται με πολέμους διαρκώς μεγαλώνει. Επίσης, δεν μπορούμε να ελπίζουμε όταν κάθε ένας που εξουσιάζει κάνει τα ίδια λάθη με τους προηγούμενους. Σε αυτό που θέλω να έχω ελπίδα είναι πως, μια μέρα θα κάνω κάτι για να το αλλάξω εγώ.

Το ανθρώπινο σώμα....

 

ΈΚΘΕΣΗ  «BODY WORLDS»  ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

από τη Χρυσαφένια Βερβαινιώτη - Παπαθεοδώρου  27/12/2021

Στις 20 Δεκεμβρίου 2021 μαθητές του επιστημονικού πεδίου Υγείας και του τμήματος  Α2 του 3^ου ΓΕΛ Αγίων Αναργύρων επισκέφθηκαν την έκθεση πλαστινοποιημένων σωμάτων «BODY WORLDS» στο κέντρο πολιτισμού «Ελληνικός κόσμος». Θα έλεγα πως, παρά τους ηθικούς ενδοιασμούς που προκύπτουν από την έκθεση συντηρημένων ανθρωπίνων σωμάτων, ήταν διαφωτιστική παρουσίαση για όσους αναρωτιούνται τι βρίσκεται κάτω από το δέρμα μας.

Η είσοδος της έκθεσης ήταν ένας διάδρομος πλαισιωμένος από μαύρα παραπετάσματα στα οποία ήταν κρεμασμένα γλυπτά γυμνών σωμάτων. Όλοι οι τοίχοι της έκθεσης ήταν βαμμένοι μαύροι, γεγονός που δημιουργούσε καθηλωτική ατμόσφαιρα. Η ξενάγηση έγινε από μία φοιτήτρια ιατρικής. 

Η έκθεση άρχιζε με τις λειτουργίες και τους χώρους του ανθρωπίνου εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος είναι το «κέντρο ελέγχου» του υπόλοιπου σώματος. Συνεχίσαμε με εξέταση του νευρικού και των άλλων συστημάτων, καθώς και με ξεχωριστή αναφορά στο κάθε όργανο. Οι εγκάρσιες τομές σε όργανα και η σύγκριση μεταξύ υγειών και μη οργάνων μας βοήθησε να κατανοήσουμε τη φύση των νόσων. Μερικά προβλήματα που αναφέρθηκαν ήταν η νόσος Αλτσχάιμερ, ο καρκίνος, η οστεοαρθρίτιδα-οστεόφυτο, ο περικαρδιακός επιπωματισμός, το ανεύρυσμα, η αρτηριοσκλήρυνση, η κίρρωση του ύπατος και διάφορες κακοήθειες. Τα ολόκληρα ανθρώπινα σώματα, δεν χρησιμοποιήθηκαν στην ξενάγηση όσο αναμενόταν, ήταν απλώς εντυπωσιακά διακοσμητικά. Τόσα χρήματα, τόσος χρόνος και ενέργεια, να μετατρέπεται ο κεντρικός πόλος έλξης της έκθεσης σε δευτερεύον στοιχείο…

Η έκθεση συμπληρωνόταν από οθόνες και από αποφθέγματα στους γύρω τοίχους, σχετικά με τη ζωή. Αυτό μου τράβηξε την προσοχή : «Η ευτυχία δεν είναι κάτι έτοιμο. Προέρχεται από τις δικές σας ενέργειες  – Δαλάι Λάμα» . Η γενική ιδέα της έκθεσης στηριζόταν στη φθαρτότητα του σώματος και στον υγιεινό τρόπο ζωής. Φυσικά δεν έλειπαν  στοιχεία της αντικαρκινικής εκστρατείας, τα οποία (όπως πάντα) υπερβάλλουν, προσπαθώντας να αποτρέψουν τους νέους από το κάπνισμα.

Όταν ολοκληρώθηκε το επιστημονικό κομμάτι και ευχαριστήσαμε για την ξενάγηση, στην έξοδο βρίσκονταν φωτογραφίες που μας παρακινούσαν να μην σταματήσουμε ποτέ να αθλούμαστε, να τρεφόμαστε υγιεινά, να κοινωνικοποιούμαστε… Μήπως να μην πάψουμε ποτέ να δουλεύουμε γιατί μας κρατά σε φόρμα; Υπερβολές… Οι αγρότες στην Ασία είναι λεπτοί γιατί ακολουθούν έναν σκληρό τρόπο ζωής με στερήσεις και σωματική καταπόνηση, όχι γιατί επέλεξαν να είναι λιτοδίαιτοι!

Μετά από αυτές λοιπόν τις φωτογραφίες, συναντήσαμε ίσως το πιο μακάβριο τμήμα της έκθεσης: την έννοια του θανάτου. Πίνακες ανέφεραν τις τύψεις για πράξεις όσο είμαστε εν ζωή, τη λύπη ετοιμοθάνατων που μετάνιωσαν που δεν πραγματοποίησαν κάποια επιθυμία τους… Το θετικό σε αυτό ήταν πως διασκεδάσαμε γράφοντας σε έναν μαυροπίνακα τι θα θέλαμε να πραγματοποιήσουμε, πριν αποδημήσουμε, διαβάζοντας παράλληλα τα όνειρα των προηγούμενων επισκεπτών. 

      Η έκθεση «BODY WORLDS» είχε αρνητικά, τα οποία δεν είχαν να κάνουν τόσο με τη φύση της, όσο με τις επιλογές των διοργανωτών…  Για παράδειγμα, θα  μπορούσε η έξοδος να έχει κάτι πιο θετικό, μιας και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Δεν είναι ό,τι καλύτερο να βάζουν τους εφήβους στη διαδικασία του απολογισμού. Του τι θα έχουν κάνει στη ζωή τους όταν θα κείτονται στο νεκροκρέβατο… Ή μήπως να πω: όταν θα ετοιμάζονται να δώσουν το πτώμα τους για πλαστινοποίηση;