Η Β' Λυκείου.... μετεωρίζεται!
Ας τα
πάρουμε από την αρχή. Το πρωί πριν την
αναχώρηση υπήρχε μια δόση ενθουσιασμού,
αλλά κυρίως χασμουρητού –ποιος έχει
κέφι στις 7 το χάραμα για να το βρούμε
εμείς? Η πρώτη επίσημη στάση (ύστερα από
18737 στάσεις για καφέ, ξεμούδιασμα και
τουαλέτα) ήταν η λίμνη Πλαστήρα.
Συγκεκριμένα, περπατήσαμε στο φράγμα και
βγάλαμε selfies
με τους καθηγητές...
Το
club
απ’ό,τι ακούστηκε
ήταν καλό και όλοι διασκέδασαν.Βέβαια,
το club
δεν είναι πρώτη επιλογή για όλους…
Το
επόμενο πρωί είχαμε αφύπνιση στις 8:00.
Επισκεφτήκαμε την Πύλη
Τρικάλων και ύστερα τον Ναό της
Πόρτα Παναγιάς. Ήταν ιδιαίτερα ανθισμένη,
περιποιημένη και πολύχρωμη. Κατόπιν, κάναμε μία βόλτα στο πέτρινο
γεφύρι της Παλαιοκαρυάς.
Από το κλίμα της άνοιξης και της ζέστης, βρεθήκαμε στο χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου. Μετά το χιονοπόλεμο, πήγαμε να φάμε όλοι μαζί
Το
βράδυ βγήκαμε έξοδο στο περίφημο Ορφέας
live
όπου και όλοι περάσαμε
εξαίσια. Χορέψαμε και
διασκεδάσαμε μέχρι πρωίας
Το
τρίτο πρωινό, ξυπνήσαμε πάλι στις 8:00
και επισκεφτήκαμε το δημαρχείο Τρικάλων.
Εκεί μιλήσαμε με το δήμαρχο για την
εξέλιξη των Τρικάλων (η οποία κατά τη
γνώμη μας περιορίζεται δυστυχώς μόνο
σε τεχνολογική εξέλιξη). Σε κάθε περίπτωση
μάθαμε πολλά
Το
απόγευμα είχαμε χρόνο να φάμε στα Τρίκαλα
αλλά και να περιηγηθούμε στο μέρος, το
οποίο διατρέχεται από ένα ποτάμι, τον
Ληθαίο. Ύστερα
ακολούθησε άλλη μια πετυχημένη έξοδος
σε club
που απ’ότι ακούστηκε
πάλι ήταν πολύ καλό.
Ξυπνώντας
την τελευταία μέρα επικρατούσε η
συγκίνηση του αποχωρισμού. Επισκεφτήκαμε
τα Μετέωρα. Η θέα ήταν μαγευτική και το
υψόμετρο στο οποίο βρίσκονται οι μονές
προκαλούσε δέος.
Μας
άφησαν μια τελευταία φορά να περιηγηθούμε
στα Τρίκαλα και ύστερα πήραμε το δρόμο
του γυρισμού…
Μέρες
μετά την εκδρομή, εκτός από τις όμορφες
επαρχιακές πόλεις, αυτό που σίγουρα μας
έχει μείνει είναι η καλή διάθεση…πολλές
αναμνήσεις με τους συμμαθητές μας και
παραδόξως
με τους καθηγητές
μας, οι οποίοι προσπάθησαν πολύ να έρθουν
κοντά μας, ήταν πρόθυμοι να μας ακούσουν
και να συμμεριστούν τις απόψεις μας σε
κάθε περίσταση. Γενικά επικρατούσε ένα
οικογενειακό κλίμα, τόσο στη σχέση
μαθητών-συνοδών αλλά και μεταξύ των
συνοδών.
Υ.Γ.
Θα θυμόμαστε ακόμα τον Βαγγέλη τον οδηγό
και τον αρχηγό Μάριο τον
χιουμορίστα.