Η δύναμη της Τέχνης

Η Τέχνη…. ως μέσο λύτρωσης

Επιμέλεια: Λιάρου Αικατερίνη

            Η τέχνη μπαίνει στη ζωή του ατόμου από αρκετά μικρή ηλικία. Παιδικά τραγουδάκια, θεατρικές παραστάσεις και ταινίες βοηθούν το μικρό παιδί να μάθει την αλφαβήτα, την έννοια της φιλίας κ.α. Μεγαλώνοντας συνεχίζει η τέχνη να του κρατάει το χέρι σε όλα τα στάδια της ζωής του.

            Τι εννοούμε όμως με το όρο τέχνη; Δύο έννοιες μπορούν να της αποδοθούν. Η πρώτη έχει μια ευρύτερη σημασία, την ικανότητα που έχει ο άνθρωπος να κατασκευάζει διάφορα έργα. Η δεύτερη είναι πιο ειδική, που αναφέρεται στην ικανότητα δημιουργίας έργων τα οποία θα προκαλέσουν την αισθητική συγκίνηση και απόλαυση.

            Η τέχνη ικανοποιεί μια θεμελιώδη και άκρως απαραίτητη πνευματική ανάγκη του ανθρώπου, την ελευθερία. Για παράδειγμα σε περίοδο κατοχής οι άνθρωποι έβρισκαν «καταφύγιο» στα θέατρα, όπως και πάρα πολλά επαναστατικά τραγούδια γράφτηκαν, δίνοντας έτσι κουράγιο στους αγωνιστές να συνεχίζουν να μάχονται αλλά και στους ανθρώπους να μην χάνουν την πίστη τους. Δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα να δημιουργήσει, οδηγώντας τον έτσι στο να ανακαλύψει τις δυνατότητες του και να ανακαλύψει, πολλές φορές, πόσο δυνατά είναι τα αισθήματά του. Επιπλέον η ενασχόληση με την τέχνη αποτελεί σημαντικό παράγοντα γνήσιας ψυχαγωγίας καθώς και ως πλήρωση του ελεύθερου χρόνου. Τέλος, ο θεατής ή ο ακροατής ενός έργου τέχνης δεν παραμένει απαθής δέκτης ερεθισμάτων. Αφομοιώνει το έργο με βάση τα βιώματα και τις εμπειρίες του ερμηνεύοντας όπως εκείνος θέλει.

            Εύλογα μπορούμε να συμπεράνουμε πως η τέχνη είτε είναι ερασιτεχνική είτε γίνεται για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων. Είναι «μέσο» απελευθέρωσης, καλλιεργεί το ήθος του ατόμου και τον βγάζει από την αδράνεια κάνοντας την ζωή του πιο ενδιαφέρουσα.