Στα Τρίκαλα, στα δυο στενά...

Η Β' Λυκείου.... μετεωρίζεται!

Επιμέλεια: Γιολδάση Σ, Αθανασίου Κ, Ελ χέιν Σ.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Το πρωί πριν την αναχώρηση υπήρχε μια δόση ενθουσιασμού, αλλά κυρίως χασμουρητού –ποιος έχει κέφι στις 7 το χάραμα για να το βρούμε εμείς? Η πρώτη επίσημη στάση (ύστερα από 18737 στάσεις για καφέ, ξεμούδιασμα και τουαλέτα) ήταν η λίμνη Πλαστήρα. Συγκεκριμένα, περπατήσαμε στο φράγμα και βγάλαμε selfies με τους καθηγητές...

Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς Καρδίτσα όπου ήμασταν ελεύθεροι να φάμε και να περιηγηθούμε! Όταν φτάσαμε επιτέλους στο ξενοδοχείο ο ενθουσιασμός είχε σβήσει από την κούραση…όμως, ξαναμπήκαμε σε mood με το γεύμα! Φυσικά φάγαμε γρήγορα, καθώς είχαμε μόνο 3 ώρες να ετοιμαστούμε για τη βραδινή έξοδο.

Το club απ’ό,τι ακούστηκε ήταν καλό και όλοι διασκέδασαν.Βέβαια, το club δεν είναι πρώτη επιλογή για όλους…

Το επόμενο πρωί είχαμε αφύπνιση στις 8:00. Επισκεφτήκαμε την Πύλη Τρικάλων  και ύστερα τον Ναό της Πόρτα Παναγιάς. Ήταν ιδιαίτερα ανθισμένη, περιποιημένη και πολύχρωμη.  Κατόπιν, κάναμε μία βόλτα στο πέτρινο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς.

Από το κλίμα της άνοιξης και της ζέστης, βρεθήκαμε στο χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου. Μετά το χιονοπόλεμο, πήγαμε να φάμε όλοι μαζί όχι και τόσο καλή ιδέα. Κάποιοι έφαγαν καλά και άλλοι…

Το βράδυ βγήκαμε έξοδο στο περίφημο Ορφέας live όπου και όλοι περάσαμε εξαίσια. Χορέψαμε και διασκεδάσαμε μέχρι πρωίας

Το τρίτο πρωινό, ξυπνήσαμε πάλι στις 8:00 και επισκεφτήκαμε το δημαρχείο Τρικάλων. Εκεί μιλήσαμε με το δήμαρχο για την εξέλιξη των Τρικάλων (η οποία κατά τη γνώμη μας περιορίζεται δυστυχώς μόνο σε τεχνολογική εξέλιξη). Σε κάθε περίπτωση μάθαμε πολλά και θα μαθαίναμε περισσότερα αν δε κοιμόμασταν στις καρέκλες. Μετά από έναν ωραίο ύπνο στο δημαρχείο πήγαμε στο Μύλο Ματσόπουλου και στο βιομηχανικό πάρκο όπου είδαμε τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα…

Το απόγευμα είχαμε χρόνο να φάμε στα Τρίκαλα αλλά και να περιηγηθούμε στο μέρος, το οποίο διατρέχεται από ένα ποτάμι, τον Ληθαίο. Ύστερα ακολούθησε άλλη μια πετυχημένη έξοδος σε club που απ’ότι ακούστηκε πάλι ήταν πολύ καλό.

Ξυπνώντας την τελευταία μέρα επικρατούσε η συγκίνηση του αποχωρισμού. Επισκεφτήκαμε τα Μετέωρα. Η θέα ήταν μαγευτική και το υψόμετρο στο οποίο βρίσκονται οι μονές προκαλούσε δέος. 

Τελευταίος προορισμός ήταν το Κουρσούμ Τζαμί, που λειτουργεί ως μουσειακός χώρος. Δίπλα υπάρχει το μουσείο Τσιτσάνη και το Χαμάμ, το οποίο παλαιότερα ήταν οι φυλακές Τρικάλων. Η τελευταία ήταν ίσως και η πιο εποικοδομητική ξενάγηση, συνδύασε το Χριστιανικό με το Μουσουλμανικό στοιχείο (από τα Μετέωρα στο Τζαμί, από το Χριστό στον Αλλάχ). Όταν σεβόμαστε και μαθαίνουμε την κουλτούρα άλλων θρησκειών διδασκόμαστε βιωματικά την αξία της πολυπολιτισμικότητας και της αλληλεγγύης των λαών.

Μας άφησαν μια τελευταία φορά να περιηγηθούμε στα Τρίκαλα και ύστερα πήραμε το δρόμο του γυρισμού…

Μέρες μετά την εκδρομή, εκτός από τις όμορφες επαρχιακές πόλεις, αυτό που σίγουρα μας έχει μείνει είναι η καλή διάθεση…πολλές αναμνήσεις με τους συμμαθητές μας και παραδόξως με τους καθηγητές μας, οι οποίοι προσπάθησαν πολύ να έρθουν κοντά μας, ήταν πρόθυμοι να μας ακούσουν και να συμμεριστούν τις απόψεις μας σε κάθε περίσταση. Γενικά επικρατούσε ένα οικογενειακό κλίμα, τόσο στη σχέση μαθητών-συνοδών αλλά και μεταξύ των συνοδών.

Υ.Γ. Θα θυμόμαστε ακόμα τον Βαγγέλη τον οδηγό και τον αρχηγό Μάριο τον χιουμορίστα.