Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Αποχαιρετιστήρια εκδήλωση


Έλα να κάνουμε γιορτή…

Επιμέλεια: Πλαφουντζή Μαρία

        Άλλη μία σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Μία χρονιά γεμάτη από στιγμές, χαρές, λύπες, άγχη αλλά και πολύ γέλιο. Μία χρονιά η οποία έμελλε να κλείσει με τον πιο ωραίο τρόπο… Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη πλέον καλοκαιρινή γιορτή, η οποία είχε μουσικό-χορευτικό περιεχόμενο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

        Όλα ξεκίνησαν όταν το μουσικό συγκρότημα του σχολείου, «Η κομπανία του 3ου», ανέβηκε στη σκηνή. Ναι, μάλιστα. Η γιορτή άρχισε με τραγούδι, την επιμέλεια του οποίου είχε ο κύριος Τσάκαλος. Με το σύνθημα «Απόψε λέω να κάνουμε ένα πάρτι» ανέβηκαν οι μαθητές, υποσχόμενοι να χαρίσουν στους καλεσμένους μία μοναδική βραδιά. Και το έκαναν! Τραγούδια κάθε λογής κι ερμηνείες με πάθος, κέφι αλλά και συγκίνηση, φρόντισαν να ζεστάνουν το κλίμα και να προϊδεάσουν για την συνέχεια.
       Έπειτα, ακολούθησε η απονομή των αναμνηστικών στους μαθητές της τρίτης τάξης. Οι μαθητές, μέσα σ’ ένα κλίμα συγκίνησης, αφού παρέλαβαν τα αναμνηστικά τους, έβγαλαν μια ομαδική φωτογραφία, έχοντας συντροφιά την Άννα Βίσση να τους τραγουδά για τα «μαθητικά τα χρόνια».


    Σειρά είχε ο χορός. Το χορευτικό πρόγραμμα ήταν μια αναδρομή στην ιστορία  του ελληνικού τραγουδιού από την δεκαετία του 1930 μέχρι και σήμερα. Οι μαθητές ξεκίνησαν με ανάλαφρα βαλς, ενώ η κυρία Κατσαρού, η  υπεύθυνη του προγράμματος, στο ενδιάμεσο, έκανε μικρές αναφορές για τις δεκαετίες, τα γεγονότα που συνέβησαν και τα είδη των τραγουδιών που κουβαλούσαν μαζί τους. Οι μαθητές, με παρέα τα πιο παλιά ως τα πιο σύγχρονα τραγούδια, χόρεψαν σέικ, συρτούς, παραδοσιακά μέχρι και λάτιν. Ακόμα και οι καλεσμένοι, συνεπαρμένοι από το κέφι της γιορτής συμμετείχαν στον χορό. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε και την συμμετοχή περσινών μαθητών, οι οποίοι έβαλαν με την σειρά τους, την δική τους πινελιά.


      Το γλέντι ωστόσο δεν σταμάτησε εκεί. Το μεταμεσονύχτιο ξεφάντωμα που ακολούθησε, βρήκε μαθητές, καθηγητές και καλεσμένους να χορεύουν και να τραγουδούν, σε μία γιορτή που φαινόταν να μην έχει τέλος. Τσιφτετέλια, ζεϊμπέκικα, ικαριώτικο κι ένα εντυπωσιακό κότσαρι, έκλεισαν αυτήν την όμορφη βραδιά.
     

      Οι πρωτεργάτες της γιορτής αυτής, ο κύριος Τσάκαλος και η κυρία Κατσαρού έλαβαν με την σειρά τους αναμνηστικά δώρα από τους μαθητές της Γ’ τάξης για όλα αυτά που τους πρόσφεραν αυτά τα τρία χρόνια.
   Όμως, όπως όλα τα καλά, έτσι κι αυτό, δυστυχώς κάποτε τελειώνουν. Ήταν μια υπέροχη γιορτή. Όχι γιατί είχε τις τέλειες φωνές ή τους τέλειους χορευτές. Αλλά γιατί είχε υπέροχους ανθρώπους. Ανθρώπους πρόθυμους, ανθρώπους που έκαναν αυτό που αγαπούσαν ή που αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Ανθρώπους που πραγματικά χαίρονταν για όλο αυτό το μουσικό-χορευτικό παραλήρημα και αποτυπωνόταν στο πρόσωπό τους. Και κάπως έτσι έμελλε να κλείσει η φετινή χρονιά. Πλάθοντας τις αναμνήσεις των μαθητών για το κεφάλαιο «σχολικά χρόνια».