Πολυτεχνείο, γιορτή μνήμης

ΕΟΡΤΗ 17^ης ΝΟΕΜΒΡΗ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ

Επιμέλεια: Θωμάκου Ν., Χελάκη Χ.

                Την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου στον προαύλιο χώρο του σχολείου μας πραγματοποιήθηκε επετειακή εορτή για να αποδοθεί φόρος τιμής στους  φοιτητές - πρωταγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Αυτό το καθεστώς επιβλήθηκε από μία ομάδα αξιωματικών του στρατού, με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τη σύμπραξη κι άλλων υψηλόβαθμων στρατιωτικών όπως ήταν ο Σ. Παττακός, ο Ν. Μακαρέζος, οι οποίοι κατέλαβαν ως πραξικοπηματίες την εξουσία ανατρέποντας το δημοκρατικό πολίτευμα στις 21 Απριλίου 1967… Ένα νοσηρό γεγονός που ταλάνιζε την χώρα για επτά συναπτά έτη και εύλογα αποτελεί μία «μαύρη    σελίδα» στην πορεία της ελληνικής ιστορίας…

                Βέβαια, η αντίδραση δεν άργησε να έρθει σε αυτή την επιβληθείσα κατάσταση ανελευθερίας  από την πλευρά του λαού, των απλών πολιτών. Μέσα σε τρία χρόνια και συγκεκριμένα στις 22 Σεπτεμβρίου του 1971, η κηδεία του γνωστού Νομπελίστα ποιητή και συγγραφέα Γιώργου Σεφέρη κατέληξε να είναι μία σχετικά σιωπηλή αλλά ογκώδη πορεία κατά της δικτατορίας. Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Από τότε ακολούθησαν κι άλλες παρόμοιες αντιστασιακές ενέργειες, πολύ πιο έντονες, με πρωτεργάτες τους  επαναστάτες νεαρούς φοιτητές, οι οποίοι υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά της πατρίδας τους, δε δίστασαν να παλέψουν μέχρι τέλους προκειμένου να επικρατήσει η ελευθερία και η δημοκρατία. Δύο αρχές που θέλουμε να χαρακτηρίζουν και τον σημερινό πολιτικό βίο της χώρας μας. Και πρέπει, φυσικά, αν χρειαστεί, να συσπειρωθούμε και να τα υπερασπιστούμε και πάλι, έχοντας τους πρωταγωνιστές των γεγονότων του 1973 ως παραδείγματα προς μίμηση.

                Η γιορτή ξεκίνησε με τους συμμετέχοντες μαθητές να τοποθετούν ένας- ένας γαρύφαλλα σε ένα στεφάνι,  τιμής ένεκεν στους πεσόντες του Πολυτεχνείου. Αμέσως μετά άρχισε η ανάγνωση του χρονικού που περιγράφει παραστατικά τα τότε γεγονότα και τις προσπάθειες εναντίωσης του επαναστατημένου λαού. Κατά τη διάρκεια του χρονικού απαγγέλθηκαν ποιήματα από τα παιδιά, τα οποία έδωσαν εξαιρετικές ερμηνείες (π.χ. «Οι 1050 χιλιόκυκλοι» της Κ. Μητροπούλου, «Εμένα οι φίλοι μου» της Κ. Γώγου, «Φοβάμαι» του Μ. Αναγνωστάκη) και ακούστηκαν ηχογραφημένα αποσπάσματα από δηλώσεις και ραδιοφωνικές εκπομπές… Αξιομνημόνευτη ήταν η ανταπόκριση δια στόματος της Μαρίας Δαμανάκη με τη φράση «Εδώ Πολυτεχνείο», σήμα κατατεθέν της, και με την γεμάτη αγωνία και δυναμισμό φωνή της να ξεσηκώνει τα πλήθη για αντίσταση εκφωνώντας τα πιο γνωστά συνθήματα της εποχής: ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ. Επιπλέον, αξέχαστη ήταν η στιγμή που, πριν εισβάλει το τανκ στο Πολυτεχνείο, ο εκφωνητής Δημήτρης Παπαχρήστος έψελνε με συγκίνηση και περηφάνεια τον Εθνικό  Ύμνο.

                Ακόμα, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα που δημιούργησε το μουσικό σχήμα του σχολείου με τραγούδια που αποτυπώνουν την κρίσιμη κατάσταση που βίωναν την περίοδο εκείνη οι άνθρωποι, όντας εξιλαστήρια θύματα της πολιτικής σαθρότητας των δικτατόρων (όπως τα «Μαλαματένια λόγια» του Μ. Ελευθερίου, το «Κάποτε θα έρθουν» των Λ. Παπαδόπουλου και του Γ. Θεοδωράκη κ.α.) και  κάποια που εκφράζουν κ την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ιδίως το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» του Δ. Τσακνή στο οποίο μάλιστα υπήρχε ενεργή συμμετοχή του κοινού, κάτι που μας «εξέπληξε ευχάριστα»! Με λίγα λόγια, τόσο τα παιδιά που παρουσίασαν το χρονικό όσο και εκείνα που πλαισίωσαν τη γιορτή με τις συγκινησιακά φορτισμένες απαγγελίες τους, αλλά και τα παιδιά της χορωδίας με τις φωνές τους «χρωμάτισαν» με τον καλύτερο τρόπο τη σχολική εορτή.

Σημαντική στο τέλος της γιορτής  ήταν η παρέμβαση - δήλωση του κου Διευθυντή, Ιω. Ευθυμιάδη, ο οποίος, επαινώντας την προσπάθεια  των συντελεστών της γιορτής, υπενθύμισε σε όλους μας ότι δεν πρέπει να λησμονούμε την ιστορία της χώρας μας για να μη χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα γιατί: «Λαός χωρίς παρελθόν δεν έχει μέλλον». Η εορτή έκλεισε με το άκουσμα του Εθνικού Ύμνου.

                Ήταν πράγματι μία ιδιαίτερα αξιόλογη γιορτή που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μας!!! Κι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν σε καμία περίπτωση χωρίς την καθοδήγηση και την πολύτιμη βοήθεια των καθηγητριών κας Μπουγιέση και κας Σουλή που ανέλαβαν τη γενική επιμέλεια της γιορτής, του κου Τσάκαλου, που ήταν υπεύθυνος του μουσικού κομματιού της επετειακής αυτής εκδήλωσης καθώς και των παρακάτω μαθητών - συντελεστών:

Το χρονικό διάβασαν: Κουρλέτη Μαίρη , Σίμος Βασίλης

Πεζά & ποιήματα διαβάστηκαν από τους: Κωβαίου Δήμητρα, Χελάκη Χριστιάννα, Θωμάκου Ναυσικά, Θεοδόση Δημήτρη ,Τζίτζο Σωτήρη , Πούλου Στέλλα, Μανίκα Σταυρούλα, Παντρά Κατερίνα και Σταθακόπουλο Άγγελο.

Το μουσικό σχήμα του σχολείου: Αρμόνιο: Έλενα Βασιλειάδη, Κιθάρα: Φρέρη Έλλη Σαξόφωνο: Ζενέτου Ρόκκου Ερωφίλη, Τουμπερλέκι: Χολέβας Δημήτρης Λύρα: Παυλίδης Γιώργος

και στις ερμηνείες των τραγουδιών  συμμετείχαν: Φρέρη Έλλη, Κρητικού Άννα , Πουλικίδου Νικολέττα, Ζενέτου -  Ρόκκου Ερωφίλη, Αναστασοπούλου Βίβιαν, Θεοδόσης Δημήτρης.