ΓΙΑ ΤΗΝ 49η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ…

  Επιμέλεια: Γεωργιάδου Μαρία – Αλεξία

 Την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου 2022, η μαθητική κοινότητα του σχολείου μας τίμησε την 49^η επέτειο του Πολυτεχνείου. Πρωτοπορώντας φέτος, η συντονίστρια της γιορτής κα Σουλή Σοφία, με τη συνεργασία της χορωδίας του σχολείου, με τη βοήθεια του κου Τσάκαλου Αντώνιου και την έμπνευση της μαθήτριας Μπουτσικάρη Κορίνας, παρουσίασε και αφηγηματικό δρώμενο με θεματική το «τι είχε προηγηθεί και πώς φτάσαμε στην νύχτα της 17^ης Νοεμβρίου στα προπύλαια του Πολυτεχνείου». Με ποιηματικές προσθήκες, χορωδιακή συνοδεία και μαθητικό δρώμενο με στόχο την ενημέρωση, η γιορτή μας προκάλεσε την ευαισθητοποίηση και τον προβληματισμό του μαθητικού, εκπαιδευτικού  και μη κοινού που την παρακολούθησε.

Η γιορτή ύμνησε τους ανθρώπους που από καθημερινοί ήρωες, με την στάση τους απέναντι στα γεγονότα της επταετούς χούντας διήλθαν στην σφαίρα της αιωνιότητας. Τους ανθρώπους που με σώμα και ψυχή προασπίστηκαν το ιδανικό της Δημοκρατίας.

 Ανήσυχα πνεύματα της εποχής αντέδρασαν, αντιστάθηκαν αλλά και διώχθηκαν από το πολιτικό καθεστώς. Το καθεστώς των επίορκων αξιωματικών που,  αποφάσισε να πάρει αυθαίρετα τον έλεγχο της εξουσίας στα δικά του χέρια με πραξικόπημα. Πολλά αρνητικά συνέβησαν μέχρι την Μεταπολίτευση με πιο τραγικές στιγμές της νεότερης ιστορίας, τα γεγονότα στο Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973 και  την τραγωδία της Κύπρου.

 Με την παρουσίαση  κάθε ιστορικής πτυχής οι υπεύθυνοι της γιορτής ανέδειξαν δύο από τα διαχρονικότερα μηνύματα. Την υπεράσπιση   της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου. Κεντρίζοντας έτσι την κριτική σκέψη των θεατών και οδηγώντας τους στο συλλογισμό  «Μήπως απειλείται, συγκαλυμμένα  και με διαφορετικά μέσα, η Δημοκρατία σήμερα;»  Σήμερα, ενώ καθημερινά θωρούμε την δημοκρατία να απειλείται, στεκόμαστε άπραγοι. Ούτε εμείς πολλές φορές γνωρίζουμε το «γιατί».  Μήπως εκδηλώσεις, αφιερώσεις, προσωπική έκθεση σε κείμενα όλων των ειδών και τέχνη θα έπρεπε να μας κινητοποιούν και να μας θωρακίζουν με γνώση έτσι ώστε να προστατεύουμε τα δημοκρατικά ιδανικά και ελευθερίες; Μήπως θα έπρεπε να θυμόμαστε την ιστορία μας, αφού λαός που λησμονεί την ιστορία του είναι αναγκασμένος να την ξανά ζήσει;

 Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, κάθε χρόνο κάνουμε εκδηλώσεις με τις ανάλογες αναφορές στα τραγικά γεγονότα. Γεγονότα που έχουν αφήσει πληγές στον ελληνικό λαό. Μ’ αυτόν τον τρόπο τιμάμε τους ανθρώπους που δώσανε με κάθε τους ενέργεια, με κάθε τους πνοή νόημα στην φράση «προασπίζομαι τα ιδανικά μου».