Φωταέριο στην πρωτεύουσα....

 από την Αποστόλου Σ. & το Γαλάνη Δ. 

Την Τετάρτη 23 Οκτώβριου του 2024 81 μαθητές/τριες της Γ΄ Τάξης του 3^ου Λυκείου Αγίων Αναργύρων επισκέφθηκαν το «Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου» στο Γκάζι. Οι καθηγητές που συνόδευσαν τους μαθητές/τριες του σχολείου ήταν οι κ. Μούσιου , η κ.Κουρτογιάννη, ο κ. Χρονάκης, , ο κ. Τάτσιος , και ο κ. Αναγνώστου.

Οι μαθητές/τριες αλλά και οι εκπαιδευτικοί περιηγήθηκαν στον χώρο του πρώην εργοστασίου από έμπειρα στελέχη του Μουσείου. Στην αρχή, οι ομάδες μαθητών συγκεντρώθηκαν στον εξωτερικό χώρο με έναν από τους ξεναγούς και ενημερώθηκαν για την ιστορία του πρώην εργοστασίου πριν περάσουν στους καλοδιατηρημένους εκθεσιακούς χώρους.

Το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου είναι το καλύτερα σωζόμενο εργοστάσιο φωταερίου στην Ευρώπη και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του 19^ου αι.  και του 20^ου αιώνα.

Αξίζει να αναφερθεί η ιστορική πορεία που ακολούθησε το  εργοστάσιο φωταερίου. Παρουσιάστηκε στην Αθήνα του 1857 ως μια τεχνολογική καινοτομία – και όντως ήταν ένα επίτευγμα της εποχής του, αφού για πρώτη φορά τα φανάρια λαδιού στους δρόμους θα αντικαθιστούσε ένα υπόγειο σύστημα αγωγών για να μεταφέρεται το φωταέριο.

Το Εργοστάσιο Φωταερίου ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1862, απασχολώντας εκατοντάδες εργάτες. Ωστόσο, η κακοδιαχείριση έφερε διάφορα προβλήματα στην επιφάνεια και ο ιδιοκτήτης και κεφαλαιούχος Φεράλδης αποχώρησε το 1873 και λίγο αργότερα τη διοίκηση ανέλαβε μια σύμπραξη του γνωστού της εποχής επιχειρηματία Giovanni Battista Serpieri με τη γαλλική εταιρεία ύδρευσης.

Μόλις, οι ξεναγούμενες ομάδες μαθητών/τριών πέρασαν στον πρώτο εκθεσιακό χώρο του πρώην εργοστασίου, παρατήρησαν πως η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Με αποτέλεσμα οι συγκεκριμένες οσμές να τους φέρουν σε μια πιο κοντινή επαφή με την ιστορία του χώρου και έτσι μπόρεσαν να μπουν στην θέση των ανθρώπων που εργάζονταν κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Είναι γεγονός πως πολύ εργάτες προτιμούσαν τον χώρο του εργοστασίου καθώς οι χρηματικές απολαβές υπήρξαν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές για την τότε εποχή.

Η διαδικασία παραγωγής του φωταερίου ήταν πολύ ρυπογόνος για την περιοχή του Γκαζιού. Εκεί γινόταν η μετατροπή του λιθάνθρακα σε αέριο όπου απαιτούσε πολύωρη επεξεργασία και καύση σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες (800-1000 βαθμοί κελσίου). Επιπλέον, το 75% της πρώτης ύλης (το λεγόμενο κωκ) παρέμενε ατόφιο .Οι εργάτες το μετέφεραν στην αυλή του εργοστασίου και το έσβηναν με νερό, κάνοντας τις οσμές από τους καπνούς πολύ πιο αισθητές στην περιοχή.

Σταδιακά το φωταέριο αντικαταστάθηκε από άλλες μορφές ενέργειας όπως το ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο. Ακόμα στο κλείσιμο του εργοστασίου συνέβαλαν οι διαμαρτυρίες και τα παράπονα των κατοίκων του Γκαζιού για την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Οι τίτλοι τέλους για το εργοστάσιο πέφτουν την χρονιά του 1983.

Έπειτα, η διαδρομή του ακινήτου είναι γνωστή, με σημείο αναφοράς την απόφαση της δεκαετίας του ’90 να μετατραπεί η έκταση σε πολιτιστικό πολυχώρο.

Η συγκεκριμένη εκπαιδευτική εκδρομή, ευαισθητοποίησε τους μαθητές/τριες σχετικά με την ιστορία της Αθήνας του 19^ου – 20^ου αιώνα, τις προόδους της ελληνικής οικονομίας ,τις συνθήκες εργασίας των εργατών, και την εξέλιξη της τεχνολογίας στον τομέα της βιομηχανίας και της ενέργειας.

 

 

... στο Δίπυλο και τον Κεραμεικό

 Επιμέλεια: Μπενάρδου Ε. & Γελαδάρη Μ.

Το πρωί της 23ης Οκτωβρίου του 2024, η Β' τάξη του 3ου ΓΕΛ Αγίων Αναργύρων (86 μαθητές/τριες), στο πλαίσιο του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών, πραγματοποίησε μία ενδιαφέρουσα επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Δίπυλου και του Κεραμεικού. Αφού συγκεντρωθήκαμε στον προαύλιο χώρου του σχολείου μας, με τους συνοδούς καθηγητές κ. Παριώτη,  την κ. Σουλή, τον κ. Ντουσάκη, κ. Παρασκευά, και την κ. Παπαμιχαήλ, "βάλαμε μπρος", με προορισμό το κέντρο της Αθήνας.

Εμείς, οι μαθητές και οι μαθήτριες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και έπειτα, περιηγηθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο, απολαμβάνοντας την λεπτομερή ξενάγηση από τις καθηγήτριές μας, κα Παρασκευά και κα Παπαμιχαήλ. Ο Κεραμεικός αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της πόλης, καθώς και έναν από τους μεγαλύτερα νεκροταφεία της αρχαίας Αθήνας. Το όνομά του προέρχεται από τον δήμο των Κεραμέων, μια συνοικία αφιερωμένη στους κεραμοποιούς και αγγειοπλάστες της πόλης, λόγω της πλούσιας σε πηλό γης της περιοχής. Εκείνη την στιγμή στεκόμασταν σε ένα από τα πιο ιστορικά και φορτισμένα συναισθηματικά σημεία της αρχαίας μας πόλης. Παρατηρώντας προσεκτικά το κάθε σημείο του χώρου μπορέσαμε να μεταφερθούμε στην εποχή του Περικλή, και στην εποχή που η Αθήνα γνώρισε ακμή και μαχόταν για το πολίτευμά της.

Αρχίσαμε την περιήγησή μας, αναφέροντας πως η περιοχή αυτή χωριζόταν σε δύο μέρη, τον Ενδοκεραμεικό αι τον Εξωκεραμεικό. Ο Ενδοκεραμεικός ήταν το τμήμα της περιοχής που βρισκόταν εντός των τειχών της αρχαίας Αθήνας. Ο Εξωκεραμεικός, από την άλλη, ήταν η περιοχή που βρισκόταν εκτός των τειχών της πόλης, στον εξωτερικό χώρο, και αποτελούσε κυρίως τον νεκροταφειακό χώρο. Τα Θεμιστόκλεια Τείχη ήταν εκείνα που χώριζαν τον Ενδοκεραμεικό από τον Εξωκεραμεικό, τα οποία και χτίστηκαν στον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Ενδοκεραμεικός, δηλαδή, αντιπροσώπευε την ενεργή κοινωνία της αρχαίας Αθήνας, ενώ ο Εξωκεραμεικός ήταν ο τόπος που θύμιζε στους Αθηναίους τη σημασία της μνήμης, της συνέχειας και του δέους. Είδαμε πάμπολλους τάφους ηρώων του Πελοποννησιακού Πολέμου, αλλά και οικογενειακά ταφικά μνημεία, κάθε ένα από τα οποία φέρει μοναδική καλλιτεχνική διακόσμηση και απεικόνιζε με περίτεχνα ανάγλυφα στιγμές από την ζωή του πολίτη αυτού ή τον αποχαιρετισμό με τον "Άνω Κόσμο" πριν από τον θάνατο.

 Έπειτα, προχωρήσαμε μέχρι το Δίπυλον, την μεγαλύτερη και σημαντικότερη πύλη των αρχαίων Αθηνών. Το όνομά της σημαίνει διπλή πύλη· αποτελούσε κύριο σημείο εισόδου και εξόδου και είχε κομβικό ρόλο στην καθημερινότητα και στις αρχαίες αθηναϊκές τελετές, πράγμα που την καθιστούσε εξαιρετικά εντυπωσιακή και ιδιαιτέρως ασφαλή. Η Ιερά Οδός, που οδηγούσε από την Αθήνα στην Ελευσίνα, ξεκινούσε από το Δίπυλο και εκτεινόταν με κατεύθυνση προς τα δυτικά. Κάθε χρόνο η πομπή για τα Ελευσίνια Μυστήρια, τον μεγάλο θρησκευτικό εορτασμό που ήταν αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα και τη θεά Περσεφόνη, ξεκινούσε από εδώ. Επίσης, το Δίπυλον ήταν το σημείο εκκίνησης των Παναθήναιων, που γίνονταν προς τιμήν της θεάς Αθηνάς.

Στο τέλος της ξενάγησης, μας δόθηκε η ευκαιρία να ξεχυθούμε στα μικρά στενά και να εξερευνήσουμε τα σοκάκια του Θησείου, ανακαλύπτοντας κάθε γωνιά της σύγχρονης Αθήνας.

 Εν ολίγοις, σήμερα, ο Κεραμεικός αποτελεί πόλο έλξης για επισκέπτες, όπως εμείς  που επιθυμούν να εξερευνήσουν την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της Αθήνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, είναι ένας τόπος όπου η ζωή συναντούσε τον θάνατο με έναν τρόπο που συνδύαζε τον σεβασμό, την τέχνη και την πνευματικότητα.

στα μονοπάτια της Αρχαίας Αγοράς....

 Επιμέλεια: Κυρίστη Α, & Κουτούπης Α.

Την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου το σχολείο μας διοργάνωσε μια εκπαιδευτική επίσκεψη στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Σε αυτήν  έλαβαν μέρος οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α’ Λυκείου (101 μαθητές/τριες). Συνοδοί μας ήταν: οι κυρίες Καραμάνη Ελ. (αρχηγός της δράσης), Μπουγιέση Σωτ., Τζοβάρα Π,. Κοκόση Μ, και οι κύριοι Γρηγοριάδης Ι., Σαμαρτζής Π.

Οι μαθητές/τριες περιηγήθηκαν το χώρο σε δύο ομάδες με εξαιρετικές ξεναγούς την κ. Καραμάνη, την κ. Μπουγιέση και τη κ. Τζοβάρα.  Αρχικά, όλοι γνωρίζουμε ότι η Αγορά στην αρχαιότητα αποτελούσε το οικονομικό , διοικητικό και κοινωνικό κέντρο της πόλης. Όταν ξεκινήσαμε την ξενάγηση , διασχίσαμε την οδό των Παναθηναίων και οδηγηθήκαμε στον ναό του Ηφαίστου , αποκαλούμενος ως Θησείο. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που συλλέξαμε από τις καθηγήτριές μας , ο ναός αυτός είναι χτισμένος πάνω στον λόφο του Αγοραίου Κολωνού και είναι δωρικού ρυθμού. Στην συνέχεια,  επισκεφτήκαμε το Μητρώο ( Παλαιό Βουλευτήριο) που θεωρείται το πρώτο Βουλευτήριο της πόλης , το οποίο στέγαζε τη βουλή. 

Επιπλέον , μέσα στον χώρο συναντήσαμε πληθώρα αρχαίων μνημείων με κάποια να σώζονται σε καλή κατάσταση , παρά τις καταστροφές που υπέστη ο χώρος στο πέρασμα των αιώνων. Τελευταίος σταθμός μας υπήρξε η στοά του Αττάλου , ένα από τα πρώτα και μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα στην αρχαιότητα. Όταν η ξενάγηση έφτασε στο τέλος της , αξιοποιήσαμε τον ελεύθερό μας χρόνο κάνοντας μια βόλτα και απολαμβάνοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά στα γραφικά σοκάκια της Αθήνας .

Πύργος Αμαλίας, κομμάτι της τοπικής ιστορίας μας….

 Επιμέλεια: Μάλλη Γ. & Περγαντά Κ.

Την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε μια εντυπωσιακή ξενάγηση στο κτήμα της βασίλισσας Αμαλίας, το οποίο σήμερα φέρει την ονομασία Πύργος Βασιλίσσης. Στην ξενάγηση αυτή συμμετείχαν τα τμήματα της ανθρωπιστικής κατεύθυνσης της Γ΄ λυκείου του σχολείου μας (23 μαθητές), με την συνοδεία του κ. Αναγνώστου και της κ. Καραμάνη.

Η περιήγηση στο τμήμα ξεκίνησε με ορισμένες πληροφορίες που λάβαμε σχετικά με την ιστορία του Πύργου. Η βασίλισσα Αμαλία, σύζυγος του Όθωνα, πήρε τη πρωτοβουλία να αναλάβει την  καλλιέργεια των κτημάτων με βάση τη δική της αισθητικής. Εξάλλου η βασίλισσα περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας της σε αυτό τον χώρο, καθώς απολάμβανε την επαφή με τη φύση.  

     Στη συνέχεια, πληροφορηθήκαμε για τον τρόπο παραγωγής και εμφιάλωσης των κρασιών. Η παραγωγή κρασιού γίνεται σε μικρές ποσότητες ώστε να διατηρείται η υψηλή ποιότητα. Η διαδικασία αυτή ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς είδαμε και αγγίξαμε τα σύγχρονα μηχανήματα παραγωγής και τα προϊόντα εμφιάλωσης.    

Έπειτα από αυτό, περπατήσαμε μέχρι τις αμπελοκαλλιέργειες, έκτασης 40 στρεμμάτων, ενώ παράλληλα, είχαμε την ευκαιρία να πλησιάσουμε και να ακουμπήσουμε τα πανέμορφα αλόγα. Είδαμε επίσης, τις διάφορες κατηγορίες δέντρων τα οποία στην πλειοψηφία είχαν φυτευτεί από την εποχή την Αμαλίας (ελιές και κυπαρίσσια). Τα αμπέλια καλλιεργούνται με εντελώς βιολογικά λιπάσματα, που παράγονται στο κτήμα και σε συνθήκες που ευνοούν την παραγωγή.

            Στο τέλος της ξενάγησης επισκεφτήκαμε το εσωτερικό μέρος του Πύργου. Οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με μοτίβα χρώματος κόκκινου, μπλε, χρυσού και κοσμούνταν από  τα βασιλικά οικόσημα. Το οικόσημο του βασιλιά αποτελούνταν από δυο  όρθια χρυσά λιοντάρια που στο κέντρο τους κρατούσαν την ελληνική σημαία καθώς ο Όθωνας κατείχε τον ελληνικό θρόνο. Στο πάνω μέρος του οικοσήμου φαινόταν του μεγάλο στέμμα του βασιλιά.

Στον απέναντι τοίχο δέσποζε το οικόσημο την βασίλισσας Αμαλίας, το οποίο συνδύαζε την ελληνική με την βαυαρική σημαία και στην κορυφή του βρίσκονταν το στέμμα της. Ένα ακόμα οικόσημο στο οποίο υπήρχε ένα ξαπλωμένο λιοντάρι, συμβόλιζε τον ήρεμο γάμο του βασιλικού ζεύγους.

 Σήμερα, ο Πύργος Βασιλίσσης ανήκει στην οικογένεια Σερπιέρη, διατηρείται σε αρίστη κατάσταση και είναι επισκέψιμος από ανθρώπους όλης της Ελλάδας.