“That’s how the light…” [Γιατί πρέπει να είμαστε ανεκτικοί…]

 από τη Μισθού Άννα

Λίγες μέρες πριν έτυχε να ακούσω ένα ποίημα, το οποίο αργότερα μελοποιήθηκε κι έγινε τραγούδι. Αυτό το ποίημα λοιπόν, το είχε γράψει ο Λεόναρντ Κοέν στην Ύδρα , κι έλεγε:

«Ring the bells that still can ring
Forget your perfect aftering
There is a crack  in everything
That’s how the light
Gets in…..

Και κάπως έτσι ήρθε, μέσα απ’ αυτές τις λέξεις, η συνειδητοποίηση ότι  τίποτα και κανείς δεν είναι εφικτό να είναι τέλειος. Ότι όλοι έχουμε ατέλειες, ρωγμές κι έτσι πρέπει. Αυτή είναι η ουσία, κι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς και τον καθένα σημαντικό.

            Κι όμως ζούμε σε μια εποχή που ο περισσότερος κόσμος τρομάζει με την διαφορετικότητα. Δεν δέχεται την αδυναμία. Δεν δείχνει κατανόηση στην μετάνοια. Αισθάνεται απέχθεια για το ασυνήθιστο. Δεν τολμάει να δει λίγο παρακάτω από τα προκαθορισμένα όρια που του έχουν δώσει.

Σε αυτήν την εποχή οι άνθρωποι έχουν μάθει να κρίνουν χωρίς όλη την αλήθεια. Διαμορφώνουν άποψη με βάση κάτι που άκουσαν, κάτι που υποθέτουν, κάτι που κάποιος τους είπε. Οι άνθρωποι καταδικάζουν τις πράξεις των άλλων εκ των υστέρων. Ενώ  όταν έπρεπε πραγματικά κάποιος να δράσει, τότε οι ευθύνες μεταβιβάζονταν σε άλλους. Κάθε άνθρωπος νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να κρίνει. Λοιπόν…. δεν το έχει!! Του έμαθαν λάθος! Κι αν θεωρεί ότι μπορεί να κουνάει το δάχτυλο στους άλλους, πρώτα πρέπει να το κάνει στον εαυτό του. Ακόμα κι αν διαπιστώσει ότι είναι τέλειος, κι αν είναι αλάνθαστος, κι αν έχει αναλάβει όλες τις ευθύνες που του αναλογούν, κι αν  έχει πράξει τα δίκαια, ίσως και τότε να μην έχει το δικαίωμα. Γιατί, όπως λέει και μια λαϊκή παροιμία, είναι εύκολο να κρίνει κανείς, αν δεν μπει στα παπούτσια του άλλου.

Με πρώτη εμένα την ίδια, που προσπαθούσα να είμαι τέλεια και να αναλαμβάνω υποχρεώσεις και λάθη άλλων που δεν μου αναλογούσαν. Κατάλαβα όμως  πως αργά ή γρήγορα κάπου θα το χάσεις. Γιατί είναι πράγματι ανέφικτο να είσαι τέλειος. Κι αν αυτό πιστεύει οποιοσδήποτε, τότε παύει να επιδέχεται αλλαγές και βελτίωση. Άρα αυτόματα παύει να εξελίσσεται.

Για όλα τα παραπάνω, λοιπόν, ο άνθρωπος πρέπει να αφήσει το φως να μπει μέσα του και μαζί την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, την κατανόηση. Πρέπει αυτή η σύγχρονη εποχή να φέρει αλλαγές  και να γίνει  καλύτερη στο πέρασμά της, με περισσότερες ρωγμές και περισσότερο φως!!